عصر امروز - وکیل الدوله های خوش رقص!!

وکیل الدوله ها کسانی بودند که با هر نوع ساز دولت رقصیدند و از سرسفره بیت المال؛ برای خود بردند و خوردند و بعد از مجلس هم دولت از خجالت خوش رقصی آنها برخواهد آمد و آنها را به سفارت و هیئت مدیره های نفتی و... مهمان خواهد نمود!؟

به گزارش سرویس سیاسی عصر امروز بعضی دستگاههای موسیقی هست که با آنها نمی توان رقصید بخاطر اینکه گاهاً مِلودی ندارد که بتوان رقصید و بعضاً رقاصِ ناوارد دچار شرمندگی می شود مثلاً دستگاههای شور؛ ماهور؛ بیات تُرک، اینها بیشتر برای آواز است. حالا اگر یک چهار گاهی و یا چهار مضرابی هم زده شود می توان یک قِری داد و اگر هم عربی باشد که دیگر خیلی عالی می شود. علی برکت الله

قدیمها روحوضی می خوندند و بعد هم که موسیقی سنتی جا افتاد؛ بابا کرم مشهور ترین آنها بود که امروز برجام و fatf و سند ۲۰۳۰ جای آنرا گرفته است؟! اما کم کم موسیقی پاپ وارد کشور شد که تعدادی ازخوانندگان ایرانی به این شیوه روی آوردند و بعضاً هم، از یکدیگر کپی برداری هم می کنند مثل همین روزنامه های زنجیره ای دوم خردادی و یا بعضیها هم از خواندن سنتی توبه کرده و به سمت پاپ گرایش پیدا کردند مثل بعضی از نامزدهای انتخابات، که نگاه می کنند که اصولگرائی بازار دارد و یا اصلاحات و به همان طرف غش می کنند.

اینجا یک سئوال است که این رقاص بی چاره بلاخره باید با کدام ساز برقصد. و از طرفی بدون ساز وآهنگ که نمی شود رقصید. البته بادست زدن خشک وخالی هم می شود یک کاری کرد اما خیلی خوب از کار درنمی آید و باید هزینه داد.

امروز دولت یازدهم حالت آن نوازنده ای را دارد که با هرسازی و هرگونه که بنوازد آن وکیل الدوله های مجلس دهم طی چهارسال برای او رقصیدند. و لذا طوری زدند و رقصیدند که چیزی از ملت مظلوم و عزیز باقی نگذاشتند چون آنها در حالت نعشه گی سیاسی خود بودند. مردم بیچاره هم که پشت دیوارهای بلند این سازو آوازهای برجام؛ سند ۲۰۳۰؛ توتال نفتی و خودرو وfatf و cft ایستاده وچیزی را نمی دیدند و فقط صدای آنرا می شنیدند.

خلاصه کلام: وکیل الدوله ها کسانی بودند که با هر نوع ساز دولت رقصیدند و از سرسفره بیت المال؛ برای خود بردند و خوردند و بعد از مجلس هم دولت از خجالت خوش رقصی آنها برخواهد آمد و آنها را به سفارت و هیئت مدیره های نفتی و... مهمان خواهد نمود!؟

بنا براین: این مردم مظلوم بودند که به حداقلهای زندگی راضی بودند اما این مُطربهای سیاسی آنها را از همه چیز و حتی حداقلها هم محروم کردند.

۲۹ اردیبهشت ۹۹ فرهادنیا