عصر امروز - آقای وزیر بی خیال پورشه به داد مردم برسید!

داروخانه ای شلوغ که حتی لحظاتی امکان ایستادن در فضای نسبتا کوچکش هم مقدور نبود و در این میان مردمی سرگردان، در پی دارو! تنها صدایی که به گوش می رسید صدای آقایی که مسئول پذیرش نسخه ها بود که آنهم مثل پتکی بر سر جماعت مستضعف فرود می آمد که نداریم، آزاده، قرارداد نداریم و... این تازه بخش کوچکی است از دریای مشکلات مردم گرفتار بیماری و بیمارستان.

به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز "آقا دو قلمشو نداریم، خانم با بیمه شما قرار داد نداریم و کلش آزاد حساب می شود حدود 150 هزار تومان، حاج خانم دو قلمه نسخه شما آزاده حدود 100 هزار فقط هزینه همین دو قلمه است، خانم این دارو رو مشابش را داریم و خارجیه، گرونه و...."

این ها جملاتی بود که پذیرش داروخانه ای در جنوب شهر در پاسخ به مراجعین می گفت. مراجعینی که حالا با یک سرمای مختصر تن رنجورشان آسیب دیده و در پی درمان برآمده اند. درمانی که با وجود همه تدابیر تحولی میلیاردها! همچنان گران و سخت بدست می آید. این را می شد از چهره های مغموم و درهم جماعتی که زور پولشان به خرید دارو نمی رسید فهمید.

داروخانه ای شلوغ که حتی لحظاتی امکان ایستادن در فضای نسبتا کوچکش هم مقدور نبود و در این میان مردمی سرگردان، در پی دارو! تنها صدایی که به گوش می رسید صدای آقایی که مسئول پذیرش نسخه ها بود که آنهم مثل پتکی بر سر جماعت مستضعف فرود می آمد که نداریم، آزاده، قرارداد نداریم و... این تازه بخش کوچکی است از دریای مشکلات مردم گرفتار بیماری و بیمارستان.

مردم مستضعفی که رکود، بیکاری، تورم، گرانی مسکن و حقوق های عقب افتاده شندرغازی را با خود یدک می کشند و قبض های مشعشع آب و گاز و... که هر روز به مدد تدابیر اعتدالی، فهرست جدید به خود می بیند تا هزینه های تحصیل بچه ها که قرار بود رایگان باشد قوزی است بالای قوز جیب خالی، و حالا تحولی که تهیه دارو و درمان را سخت تر از همیشه کرده است.

واقعیت امروز دارو و درمان این است که قشر مستضعف جامعه علاوه بر سختی بیماری، ده برابر درد را برای نداشتن پول، جهت تامین هزینه درمان تحمل می کند. جایی که بسیاری از آن ها قید درمان را می زنند و بادرد خود می سوزند و می سازند و یا با مراجعه به مراکز درمانی سرخورده تر از همیشه به خانه ها باز می گردند.

همه این ها گفته شد تا شاید دولتی که دربدر برجام بی آبروست و آویزان خرید هواپیما و کاسه بدست شرکت های خارجی است تکانی به خود بدهد و اتفاقی جدید در حوزه بهداشت و سلامت مردم رقم بزند. اینکه مردم در ابتدائیات درمان گرفتار باشند و ما در فکر خریدهای پر سروصدا برای نمایش در این حوزه دقیقا مثل این می ماند که هر روز بدلیل غیراستانداردی در جاده ها تلفات بدهیم و ناوگان ریلی هم پر از کمبود، آن وقت فیلمان یاد هواپیماهای دسته دوم غربی کند و میلیاردها دلار را سرازیر کارخانه های اجنبی بکنیم! با این وجود آیا به دولتی که اولویتش آبادی کارخانه های اجنبی و رفتن سرکار برجام بی آبروست امیدی هست؟

جواب هرچه که باشد تکلیف انقلابی ها مشخص است. مبارزه ادامه دارد و یکی از رکن های مبارزه محرومیت زدایی است. باید به کمک مردم سرگردان در مراکز درمانی شتافت تا به تعبیر حضرت آقا بیمار به غیر از درد بیماری درد دیگری را متحمل نشود.