عصر امروز - دستوراتی که در خصوص عیب پوشی باید بدانیم

سايت خبری باشگاه خبرنگاران جوان , 23 دی 1395 ساعت 13:10

عیب پوشی، رفتاری کریمانه است که مهر انسانی که عیب پوشانده را نیز در دل ها جای می دهد.

به گزارش عصر امروز، پیامبر عظیم اسلام(ص)، پیروان خویش را عیب پوشی دیگران توصیه می فرمودند. این بزرگوار حتی آبروی منافقان را نیز نمی ریخت و با آنکه به خوبی از همه چیز آگاه بود، همواره گناهانشان را نزد مردم مخفی می کرد.

از آن حضرت(ص) روایت است که فرمود:

مَنْ سَتَرَ اَخاهُ الْمُسْلِمَ فِی الدُّنْیا فَلَمْ یفْضَحْهُ سَتَرَهُ اللّهُ یوْم الْقِیامَه هر که بر عیب برادر مسلمانش در دنیا پرده پوشد و او را رسوا نسازد، خداوند در قیامت، عیب او را بپوشاند. (جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج 2، ص 609).

همچنین پیامبر(ص) در کلامی دیگر خطاب به مسلمانان می فرمایند: «اُسْتُرُوا عَلی اِخْوانِکمْ؛ عیوب برادران خود را بپوشانید».(وسائل الشیعه،، باب امر به معروف و نهی از منکر، باب 32، ح 7).

گروهی از انسان ها بی خبر از همه عیب هایی که خود گرفتار آنند، همواره به تجسس در لغزش ها و عیب های دیگران سرگرمند، در حالی که امام علی(ع) فرمودند: «بزرگ ترین عیب آن است که به عیب دیگران مشغول شوی، حال آنکه همان عیب در تو نیز وجود دارد».(نهج البلاغه، حکمت 353).

امام باقر(ع) نیز فرمودند: برای اثبات عیب اخلاقی یک انسان، همین کافی است که نقص دیگران را ببیند و همان را در خود مشاهده نکند یا اینکه مردم را به ترک کاری سرزنش کند که خود، قادر به ترک آن نیست.(اصول کافی، ج 3، ص 459).

عیب پوشی، رفتاری کریمانه است که مهر انسانی که عیب پوشانده را نیز در دل ها جای می دهد و آن ها را به اصلاح و اجرای فضیلت ها مصمم می سازد.

انسان های بزرگ و پارسا، به جای عیب جویی از دیگران، در جست وجوی عیب خویش و رفع آن هستند و تا زمانی که خود را از همه عیب ها پاکیزه نبینند، به خود جرئت عیب جویی از مردم را نمی دهند. از حضرت(ع) روایت است: «خوشا به حال آن کس که عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های مردم باز دارد.» در جایی دیگر نیز می فرماید: «کسی که عیب جویی می کند، باید از خودش آغاز کند».( ابن تمیم آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ح 8489).

معنای ستار بودن خدا، آن است که اعمال انسان ها را از دیگر انسان ها می پوشاند تا آبروی آنان حفظ گردد. از رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت شده است :

« کسى که توبه کند ، خدا توبه اش را مى پذیرد و به اعضایش فرمان مى رسد که گناهانش را بر او پوشیده دارند، و به قطعه هاى زمین امر مى شود که گناهانش را بر او کتمان کنند، و آنچه را کاتبان عمل در پرونده اش نوشته اند از یاد آنان مى برند » .(بحارالانوار، ج 6 ، ص 28).

خداوند توفیق مسلمانی در تمامی شئونات زندگی را به ما بدهد.