به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز به نظر میرسد اصلاحطلبان تصمیم گرفتهاند از یک مسیر سیاسی و تحت عنوان مشارکت مشروط وارد انتخابات شوند. اصلاحطلبان با محدودیتها و در واقع انسداد بزرگی به دلیل عملکرد خود مواجهند که همین موارد احتمالا آنها را به چنین استراتژی رسانده است.
* دستکم میتوان ۹ محدودیت بزرگ را در این زمینه برای اصلاحطلبان برشمرد:
1- دولت و مجلس فعلی به عنوان نمادهای ناکارآمدی در دوران پساانقلاب عملاً ثمرهی کارنامه اصلاحطلبان است.
2- اصلاحطلبان عامل وضع موجودند و امکان ایجاد یک فاصلهی موثر میان آنها و عملکرد دولت و مجلس وجود ندارد.
3- نارضایتی از عملکرد اصلاحطلبان در ۶ سال گذشته (منبعث از ناکارآمدی دولت و مجلس) بالاست.
4- کارنامه نامناسب و استراتژی عملگرایانه و فرصتطلبانه اصلاحطلبان انشقاق جدی را در میان نخبگان و بخصوص بدنه اجتماعی آنها پدید آورده است. (مسئلهی هویت).
5- عنوان «اصلاحطلبی» به دلیل مصرفشدگی و اقتضائات زمانی، ظرفیت خود را برای ایجاد شور انتخاباتی از دست داده است.
6- امکان تحریم انتخابات(هم به لحاظ نظری و چه به لحاظ تجربی) وجود ندارد. (ماهیت بخصوص انتخابات مجلس و سابقه انتخابات هفتم و نهم و همچنین شورای شهر دوم).
7- اصلاح طلبان در میان خود با یک انشقاق جدی روبرو هستند و اجماعی برای تحریم ندارند. (مثلاً حجاریان میگوید که بعضی احزاب مثل همیشه در صحنه شرکت میکنند و بازی تحریم را به هم می زنند(میزگرد حجاریان، تاجزاده و علویتبار، اسفند ۹۷). او حتی به ماجرای شرکت خاتمی در انتخابات ۹۰ هم اشاره کرده و میگوید ممکن است عدهای حتی در مرکز اصلاحات رای دهند و این به شکنندگی میانجامد! تاجزاده هم میگوید که ما هر کاری کنیم حزب ندا و امثالهم لیست میدهند.
8- تحریم انتخابات اصلاحطلبان را عملاً به یک نیروی اپوزیسیون و خارج از حاکمیت تبدیل میکند(حجاریان میگوید تحریم انتخابات به معنای پایان پروژه اصلاحات است و تاجزاده نیز در همان میزگرد میگوید که تحریم انتخابات یعنی سرنوشت مشترک با حزب توده و چریکهای فدایی خلق و نهضت آزادی).
9- عزیمت اصلاحطلبان از صندوقهای رای به کف خیابان برای آنها هزینههای سنگین امنیتی و سیاسی دارد.
بنابر این بخشی از اصلاحطلبان تصمیم گرفتهاند که از طریق یک تاکتیک سیاسی محدودیتهای خود که مهمترین آن پاسخگویی نسبت به عملکرد دولت آقای روحانی و مجلس فعلی است را دور بزنند. و در واقع به جای دفاع از وضع موجود به نقد وضع موجود بنشینند.
آنها در این استراتژی امیدوارند که بتوانند ناکارآمدی دولت و مجلس فعلی و در مجموع اوضاع نامناسب اقتصادی را به «فرآیند دموکراسی» در ایران و نه «فرآورده» آن منتسب کنند و از سوی دیگر نارضایتیهایی که در پی عملکرد برخی حلقهها مانند حلقه احمدینژاد در جامعه تولید میشود را به سبد رای خود بریزند.(1)
رضا احمد زاده
منبع:
1- پایگاه بصیرت 12 آبان ماه1398 // اصلاحطلبان چه نقشهای برای انتخابات در سر دارند؟ .... کد خبر :318107