به گزارش عصرامروز؛ رئیس صدا و سیما استعفا کرد؛ این شایعه اى بود که رسانه هاى وابسته به خاندان هاشمى و حامیان دولت در روز هاى پایانى سال ٩٤ ، مطرح نمودند.
شاید این رسانه ها بنا داشتند هجمه ى جدیدى علیه صدا و سیما در روز هاى منتهى به سال ٩٤ وارد نمایند تا پس از ضعیف کردن صدا و سیما به علت عدم تخصیص بودجه توسط دولت ، به زعم خودشان تیر خلاصى را که پیش زمینه ى آنرا در روزهاى پایانى سال ٩٤ آماده کرده بودند ، در ایام نوروز به رسانه ى ملى وارد کنند. تیرى که نه تنها تیر خلاص براى سرافراز نبود ، بلکه با حضور رییس سازمان صدا و سیما در مراسم افتتاحیه شبکه ى HD مستند و تکذیب به موقع این سازمان در خصوص استعفاى سرافراز ، تبدیل به تیرى به قلب رسانه هاى وابسته به خاندان هاشمى و دولت شد.
اما ریشه ى بدگویى ها علیه رییس سازمان صدا و سیما را مى توان در دو بُعد درون سازمانى و برون سازمانى جستجو کرد. محمد سرافراز پس از آنکه به سمت رییس سازمان صدا و سیما منصوب گردید ، با شناخت بر تمامى زوایاى سازمان صدا و سیما ، اقدام به کوچک سازى این سازمان با توجه به سیاست هاى ابلاغى اقتصاد مقاومتى که از سوى رهبر معظم انقلاب مطرح شده بود کرد.
سرافراز که بر اساس دستور حضرت امام خامنه اى وظیفه ى مدیریت فرهنگ و افکار عمومى جامعه را داشت و سازمان تحت تصدى وى باید به عنوان موتور محرک و مشوق پیشرفت کشور عمل مى کرد ، چندین پست تشریفاتى این سازمان را منحل کرد و به ادغام شبکه هاى تلویزیونى در جهت تخصصى تر شدن فعالیت هاى آنها پرداخت که این اتفاق باعث ایجاد نارضایتى بسیارى از مدیرانى که جایگاه هاى خود را از دست داده بودند شد و این امر باعث آغاز تخریب هاى درون سازمانى صدا و سیما شد. پس از آن و با عزل و نصب هاى مختلف در سازمان صدا و سیما و تغییر معاونین و مدیران شبکه هاى این سازمان ، عملاً شیب تخریب ها روند صعودى به خود گرفت. اما سرافراز و مدیران منصوب وى با عملکرد مثبت خود تا حد زیادى در مقابل حجم زیاد این تخریب ها مقاومت کردند.
اما از سوى دیگر محمد سرافراز با یک حجم نقد و تخریب برون سازمانى نیز مواجه بود. از سال ٩٢ و از زمانى که رییس دولت تدبیر و امید بر سر کار آمد نقد شدیدى توسط وى و مشاوران و وزرایش بر صدا و سیما آغاز شد.
پس از رفتن ضرغامى و روى کارآمدن سرافراز دولت به دنبال ایجاد فضاى حمایتى یک جانبه و به دور از نقد عملکردهاى اجرایى اش از جانب صدا و سیما براى خود بود و در این راستا نیز حسام الدین آشنا ، مشاور فرهنگى رییس جمهور که نماینده ى رییس جمهور در شوراى نظارت بر صدا و سیما بود بنا داشت نقش هماهنگ کننده این درخواست هاى روحانى با رئیس جهور جدید را داشته باشد که بر اساس شواهد این درخواست با مقاومت رئیس سازمان صدا و سیما مواجه شد.
این اتفاق باعث آغاز خصومت و درگیرى بین دولت و صدا و سیما شد و اولین نقد جدى روحانى علیه صدا و سیما با ( میلى ) خطاب کردن رسانه ى ملى توسط وى آغاز شد و از اختلافات صدا و سیما و دولت پرده برداشته شد. پس از آن نیز سرافراز در مصاحبه اى با روابط عمومى صدا و سیما اعلام کرد توقعات این دولت از ٣ دولت قبلى بیشتر است.
این حجم تخریب ها و نقد هاى دولت توسط معاونان ، سخنگو و مشاوران و وزراى دولت به صدا و سیما ادامه پیدا کرد و در سال ٩٤ دولت با در مضیغه قرار دادن صدا و سیما از حیث بودجه ، فشار زیادى بر این سازمان وارد نمود و با پرداخت دیر هنگام و با تأخیر بودجه ى رسانه ى ملى فشار زیادى را بر این سازمان وارد کرد.
هر چند که مشى نپرداختن مطالبات ارگان هاى غیر همسو با روحانى ، توسط دولت تدبیر و امید یک امر رایج بوده و به طور مثال چندین هزار میلیارد تومان شهردارى تهران به علت آنکه محمد باقر قالیباف رییس این سازمان است به یک امر عادى تبدیل شده ، اما بار این فشار ها تا جایى ادامه پیدا کرد که صدا و سیما مجبور شد تبلیغات خود را براى مدت یک سال به مزایده بگذارد. حتى دولت تدبیر و امید در بودجه ى سال ٩٥ نیز بودجه ى رسانه ى ملى را تنها ٨ درصد افزایش داد.
اما این در حالى بود که بودجه ى مؤسسه ى وابسته به حسام الدین آشنا با افزایش ٣٣٠ درصدى همراه بود. این انتقاد ها و فشارها به سرافراز در حالى در ماه هاى آخر سال ٩٤ به اوج خود رسید که مغز متفکر دولت روحانى در انتقاد علیه صدا و سیما که خود زمانى همکار سرافراز در معاونت برون مرزى این سازمان بود در ابتداى سکاندارى و از او بیشترین تمجید را داشت.
با تمام این اوصاف به نظر مى رسد دولت روحانى بنا دارد تا زمانى که مشى انتقادى صدا و سیما به عملکرد هاى ضعیف دولت ادامه دارد ، مدیریت این سازمان را تحت فشار قرار دهد. خواه با انتقاد هاى مستقیم سران دولت و شخص رییس جمهور و خواه با تمسک به رسانه هاى زنجیره اى حامى دولت.
