توصيه به ديگران
۰
يکشنبه ۲ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۰۰:۰۶
مذاکرات هسته ای؛ شاه کلید دولت برای انتخابات آینده
دولت تدبیر بدون توجه به دلسوزی های منتقدین مبنی بر اتکا به درون و نگاه به توانمندی های داخلی و اقتصاد مقاومتی و تکیه بر صنایع داخلی، باز هم همه ی توان دولت را در عرصه سیاست خارجی و رسیدن به یک توافق نهایی قرار داد وبهبود شرایط اقتصادی و معیشتی مردم را به مذاکرات هسته ای گره زد.
مذاکرات هسته ای؛ شاه کلید دولت برای انتخابات آینده
Share/Save/Bookmark
به گزارش سرویس سیاسی عصر امروز زمانی که حسن روحانی فعالیت انتخاباتی خود را برای ریاست جمهوری آغاز کرد، شاه کلید طلایی و علت اصلی رای آوریش نسبت به رقبایش، حل مسئله هسته ای بود به شیوه ای که هم چرخ هسته ای بچرخد و هم چرخ زندگی مردم.

بنا بر این گزارش در همان زمان افراد متخصص در زمینه هسته ای ایران این شعار را یک پارادوکس خواندند که هرگز عملیاتی نخواهد شد و فقط برای ایجاد موج در میان مردم مصرف داخلی خواهد داشت و دولت مجبور است یکی از این دو راه را انتخاب کند و در صورت مقاوت در مذاکرات هسته ای بعد از گذشت مدت زمان معینی و متوجه شدن عدم تاثیرگذاری تحریم ها در ادامه مذاکرات توسط طرف غربی، می توان به برداشت تحریم ها امیدوار بود و اتفاقی که در آلماتی ۲ افتاد نتیجه همین برداشت بود که با پیروزی حسن روحانی به طور کلی نتیجه مذاکرات تغییر کرد و آنچه که در توافقنامه ژنو توسط دولتیان به فتح الفتوح هسته ای معرفی شد به مراتب کم ارزش تر از نتایج آلماتی ۲ بود.

به هر ترتیب حسن روحانی به عنوان رییس جمهور انتخاب شد و اصلی ترین وزیر کابینه را جناب ظریف قرار داد و اختیارات مذاکرات را از شورای امنیت ملی به وزارت خارجه آورد و ظریف را مسئول پرونده هسته ای کرد و تمام تخم مرغ های خود را در سبد هسته ای و در دست جناب ظریف قرار داد.

با این حال دولت تدبیر بدون توجه به دلسوزی های منتقدین مبنی بر اتکا به درون و نگاه به توانمندی های داخلی و اقتصاد مقاومتی و تکیه بر صنایع داخلی، باز هم همه ی توان دولت را در عرصه سیاست خارجی و رسیدن به یک توافق نهایی قرار داد وبهبود شرایط اقتصادی و معیشتی مردم را به مذاکرات هسته ای گره زد.

به همین دلیل است که در برابر تهدیدات و توهین های طرف خارجی برای بر هم نخوردن توافق نهایی سکوت پیشه کرده اند و از سوی دیگر به منتقدین داخلی خود بیشترین میزان توهین و تحقیر و فشار را روا می دارند و این ها همه به دلیل این است که نباید به هیچ عنوان بحث هسته ای از توافق خارج شود و هر توافقی بهتر از عدم توافق است. متاسفانه دولت جناب روحانی به شکل افراطی به توافق میل دارد و توافق موضوعیت دارد و محتوای توافق برای دولت کمتر ارزشمند است و صرف توافق دولت را آرام و به آینده سیاسی خود امیدوار می کند.

از ابتدای روی کار آمدن دولت روحانی، زمانی که کارشناسان و اساتید دانشگاه های سراسر کشور از توافقنامه ژنو احساس نگرانی می کردند، رسانه‌های نزدیک به دولت تلاش می کردند تا انتقادات از روند پیشبرد مذاکرات هسته‌ای توسط وزارت امور خارجه را در چارچوب مبارزات سیاسی داخلی تفسیر کنند و آنها را به مخالفت احزاب و گروه‌های اصولگرا مرتبط می کردند. و مخالفین خود را در برابر مردم قرار می دادند و در صورت عدم نتیجه مذاکرات، متهم اصلی در برابر مردم منتقدین باشند و نه دولت تدبیر.

انتشار متن مصاحبه وزیر امور خارجه کشورمان در شورای روابط خارجی آمریکا مشخص کرد که چه کسی به دنبال استفاده حزبی و سیاسی از مذاکرات هسته‌ای به قیمت هزینه کردن از منافع ملی است.

محمدجواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا در پاسخ به سؤال هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مسؤول بخش خاورمیانه وودرو ویلسون گفت: " مذاکرات هسته‌ای تاثیر مستقیم بر مسائل داخلی ایران خواهد داشت و در صورت شکست مذاکرات، دوستان او انتخابات مجلس آینده را به جریان غرب‌ستیز واگذار خواهند کرد."

این سخنان آقای ظریف یادآور انتشار فیلمی از گفتگوی غیررسمی او با محمد البرادعی، رئیس پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است که او موضوع ملی هسته ای را وجه المصالحه حفظ اعتبار غرب و متقابلاً حفظ اعتبار و موقعیت جریان سیاسی متبوع خود در داخل کشور می‌خواند.

اینگونه بازی با منافع ملی از سوی وزیر امور خارجه کشور به بهای پیروزی در رقابت‌های حزبی داخلی، به هیچ عنوان نمی‌تواند با برچسب خردمندانه و هوشمندانه نامگذاری شود؛ چرا که منافع ملی و دستاوردهای درخشان ایران قطعا نسبت به پیروزی‌های موقت جناحی و حزبی در اولویت بسیار بالاتری قرار دارد و اصلا ایجاد این موازنه نابرابر میان این دو مقوله کاملا متفاوت، دور از هرگونه اقدام دیپلماتیک و حتی عقل سلیم سیاسی در داخل کشور است.

مهدی محمدی درباره سناریوی رسیدن به یک توافق کلی و ادامه مذاکرات درباره جزییات در گفتگو با تسنیم گفته است:
" دو طرف علاقمند هستند که یک توافق کلی انجام دهند و بعد بقیه مذاکرات را در یک بازه طولانی که شاید یک سال طول بکشد صرف جزییات کنند. این سناریو به نظرم نگران کننده است چرا که یک نوع بازی با افکار عمومی محسوب می شود که دو طرف قصد دارند در حالی که توافق واقعی انجام نداده‌اند القا کنند که به توافق رسیده اند و به نوعی از تبعات شکست مذاکرات فرار کنند. ..هر توافقی به اندازه کافی باید مشروح و دارای جزییات باشد توافق کلی که جزییات آن به آینده موکول می شود عملا به معنای توافق نکردن است و با این مانورهای دیپلماتیک نمی شود روند را به گونه ای پیش برد که منافع سیاسی آقای روحانی و دولت اوباما در بر گرفته شده باشد."

به هر صورت حسن روحانی و طرفداران دولت و اصلاح طلبان همگی می دانند که ادامه حیات سیاسی این جریان به مذاکرات هسته ای وابسته است و اگر بتوانند مذاکرات را به نتیجه مطلوب برسانند و تحریم ها را برطرف کنند، می توانند به انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آینده امیدوارانه نگاه کنند و احتمال رای آوری این جریان در صورت توافق نهایی به صورتی که هم چرخ هسته ای بچرخد و هم چرخ زندگی مردم بچرخد به صورت کاملا جدی بالا است ولی در صورتی که مذاکرات به نتیجه نرسد و تمدید مجدد شود و یا به هر طریقی مذاکرات منتفی شود این مردم هستند که در مورد عملکرد دولت تدبیر قضاوت خواهند کرد و مشخصا آنها تغییری را در زندگی اقتصادی و معیشتی خود احساس نخواهند کرد و به مراتب شرایط اقتصادی از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر برای اقشار کم درآمد و محروم جامعه دشوار تر شده است و دولت هم تلاشی به جز در زمینه بهداشت در این مورد نکرده است و این به معنای اولین دولت چهارساله در نظام جمهوری اسلامی خواهد بود.

فشار افکار عمومی به دولت در مذاکرات به صورت جدی افزایش یافته است و از طرفی دولتی ها هم نگران بدعهدی طرف مقابل هستند و به همین دلیل حسن روحانی در جلسه "نشست سرمایه گذاری و توسعه استان چهارمحال و بختیاری "نسبت به عدم مذاکره و به نتیجه نرسیدن مذاکرات ابراز بی تفاوتی کرد و گفت:
"به حول و قوه الهی همان طور که از رکود در حال خروج هستیم از تحریم هم درحال خروج هستیم و این کار را خواهیم کرد،افزود: ما همه تخم مرغ هایمان را در سیاست خارجی و یا رونق اقتصادی در یک سبد نگذاشته ایم یکی از آنها مذاکرات ۱+۵ است، دو سه سبد دیگر داریم که پر تر از مذاکرات ۱+۵ پیش می رود. اقتصاد نمی تواند از سیاست خارجی جدا باشد، ما نیاز به تعامل داریم و بخش های اقتصادی هم باید با یکدیگر تعامل کنند."

در حالی که این اظهارات بدون اقدام عملی جدی از سوی دولت بیشتر شبیه به یک نمایش سیاسی است تا یک موضع گیری جدی نسبت به بحث مذاکرات.

از سوی دیگر دولت تدبیر به صورت افراطی علاقه و ذوق زدگی به مذاکرات نشان داده است و همین امر موجب شده است، طرف غربی، طرف ایرانی را تشنه مذاکره تصور کند و از همین رو میزان انعطاف و تاثیرگذاری ایران در مذاکرات به شدت کاهش می یابد و از سوی دیگر طرف ایرانی بحث هسته ای را با مسایل کم ارزش سیاست داخلی و اختلاف نظر گروه های سیاسی ترکیب می کند و مسائل حیاتی و منافع ملی را هزینه پیروزی در انتخابات آینده خود کرده است و علاقه دارد ماهی سیاسی خود را از این فضای غبار آلود و در عین حال حساس بگیرد.
کد مطلب : 97079