عطاران در رد کارپت در یک خود اعترافی و نه در یک اثر فرح بخش کمدی، تمام قد در مقام کارگردان، نویسنده و بازیگر طی ۸۵ دقیقه، هر آنچه را که می توانسته، از تحقیر گرفته تا فحاشی و معرفی ایران به عنوان بمب هسته ای و صراحت بیان در پست و دُرو بودن مردمان این مرزو بوم به کار برده و این همه در کنار نمایش دزد بودن ذاتی هر ایرانی و نشان دادن صحنه های جنسی و وجوه شهوانی ایرانی ها می باشد!
به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز فیلم رد کارپت، به کارگردانی رضا عطاران ترسیمی از حقارت انسان ایرانی در عرصه ی اقتصاد، فرهنگ، سیاست و اجتماع می باشد! که به شوق شکوفایی به غرب می رود و البته در غرب نیز تحقیر شده و در نهایت توسط هم میهنان ایرانی خود غارت گردیده و به پستی و فقر مبتلا می گردد.
بر این اساس کاراکتر اصلی رد کارپت، کارگری پرچم ساز و عاشق سینمایی است که از راه پرچم سازی در ایران امرار معاش نموده و به جهت سلب طاقت از زندگی یکنواخت و پست و محقرانه ی خود، سعی در مهاجرت و عرضه ی داشته های خود به غرب نموده و در این مسیر جشنواره ی کن را مقصد خویش قرار داده و با سفر به فرانسه امید وار است تا با اسطوره ی خود اسپیلبرگ ملاقات و فیلمنامه ی خود را در اختیار او قرار دهد؛ فیلمنامه ای که به صراحت اعلام می شود درباره ی مردم تهران و رفتار قورباغه مانند و دوزیست گونه ی ایشان می باشد.
در مجموع باید توجه داشت که عطاران به عنوان انسانی که شاید شاخصی هنری وی را بتوان در استعمال الفاظ رکیک و امضای توالتی او جستجو نمود؛وی در فیلم رد کارپت در یک خود اعترافی و نه در یک اثر فرح بخش کمدی، تمام قد در مقام کارگردان، نویسنده و بازیگر یک فیلم کم خرج سینمایی حاضر گردیده و طی ۸۵ دقیقه، هر آنچه را که می توانسته، از تحقیر گرفته تا فحاشی و معرفی ایران به عنوان بمب هسته ای و صراحت بیان در پست و دُرو بودن مردمان این مرزو بوم به کار برده و این همه در کنار نمایش دزد بودن ذاتی هر ایرانی و نشان دادن صحنه های جنسی و وجوه شهوانی ایرانی ها و ... و بالاخره ترسیم زندگی توالتی انسان ایرانی (عطاران در این فیلم نیز همچون سایر آثار خود، بیشترین زمان ممکن را صرف ترسیم فضای توالت و حضور بر سر دستشویی می نماید) موجب شده تا رد کارپت را به فرشی قرمز از برای ورود گونه ای جدیدی از فیلم سازی در سینمای جمهوری اسلامی مبدل نماید
بنا بر این گزارش همانطور که در فیلم ترسیم می شود، راه رفته مردمان ایرانی، مسیر بی بازگشتی است که در نهایت افول و پایین کشیده شدن پرچم جمهوری اسلامی در عرصه های جهانی و فروکاست آن در حد و قواره ی رو اندازی از برای ایرانی کولی و غارت شده توسط خود ایشان در عرصه های جهانی را در پی خواهد داشت.
البته در این میان نباید فراموش نمود که بیش از جستجوی رد کارپت در ذهن مریض کارگردان و نویسنده ی اثر، می بایست این فیلم را در کنه مراکز مجهول فرهنگی و هنری، جستجو نمود و این همه در حالی است که رد کارپت به عنوان اولین خروجی رسمی سینمای دولت یازدهم که تمامی مراحل تولید و ساخت آن در دوران حاکمیت دولت تدبیر و امید صورت پذیرفته و اشراف فرهنگی دولت مردان یازدهم بر آن سایه افکنده، ملاک خوبی از برای فهم و ارزیابی سمت و سوی، سیاست های فرهنگی مدیران بنفش پوش چهار ساله ی کشور می باشد.
القائیات کلی "رد کارپت (فرش قرمز)": ۱. ترسیم انسان مسلمان ایرانی به عنوان انسانهایی با تفکرات سطحی و پست و عقب افتاده.
۲. ترسیم حقارت انسان مسلمان ایرانی در ایران و در عرصه ی جهانی.
۳.تحقیر و هجو ایران و هویت ایرانی و قشر مذهبی و معتقد در جامعه اسلامی.
۴.عفت زدایی از قاب تصویر به واسطه ی ترسیم صحنه های جنسی درون لایه و اروتیک پنهان.
۵.عفت زدایی از کلام به واسطه ی دیالوگ های عدیده ی جنسي و شوخي هاي غيراخلاقي.
۶.بسط فمینیسم در قاعده ترسیم نگاه انسان ایرانی به زن به عنوان انسانی مفلوک و موجودی جنسی.
