عصر امروز؛ عبادس گودرزی یکی از هنرمندان متعهد و انقلابی می باشد که چندین سال است در عرصه نقاشی، کاریکاتوری و طنزپردازی فعالیت می کند.دیدار مجدد با این هنرمند انقلابی در نشست فعالان شاخص فضای مجازی در مشهد بهانه ای شد تا مصاحبه ای که در نمایشگاه رسانه های دیجیتال انقلاب اسلامی با وی گرفته شده بود را منتشر کنیم که این مصاحبه به شرح زیر می باشد:
* برای شروع بحث به نظر شما، الان در جامعه ی رسانه ای کشور ما طنز و کاریکاتور جدی گرفته می شود یا نه؟
اگر جامعه رسانه ای را بخواهیم بگوییم خیلی بحث پراکنده می شود اما اگر بیاییم درون فضای فرهنگی انقلاب اسلامی و طنزپردازان انقلابی، آن طور که باید و شاید اهمیت نمی دهند و متاسفانه این موضوع از روی ندانستن است که طنز حتی می تواند باعث پر فروش شدن نشریه و پربازدید تر شدن سایت های آنها شود؛ حتی می توانیم طنز را صرفاً کاریکاتور هم نبینیم مثل کلیپ های «دکتر سلام» که بسیار قوی و موثر هم هست، در طول این چند سالی که کار می کند و توانسته جا پای «گل آقا» بگذارد و جای آن را هم پر کند، این در فضای ویدیویی.
حالا چرا نباید این کار حمایت شود؟ چرا نباید دکتر سلام بشود دکترسلام 2 و 3 و 4؟ چرا نباید تکثیر بشود؟ به این دلیل که ما هنوز اهمیت طنز و تاثیر آن را باور و قبول نکرده ایم؛ اما جبهه مقابل ما و جریان غیرانقلابی می دانند انیمیشن و طنز به چه درد می خورد و به خوبی هم از آن استفاده می کنند به همین خاطر حتی در نشریات جریان مقابل شما می بینید که کادر ثابت کاریکاتور و کادر ثابت طنز متنی دارند و خب شما هم می شنوید که در زمان های مختلف صدایش بلند می شود که فلان نشریه فلان کاریکاتور یا طنز را کار کرد و باعث تنش در جامعه هم شد.
* با توجه به این نقد شما آیا حرکتی برای آموزش در حوزه طنز انقلابی و رفع این مشکل اتفاق است؟
الحمدلله البته در یکی دو سال گذشته مقداری دغدغه مندتر و مسئولانه تر به این موضوعات نگاه شده است؛ مثلاً در مجموعه هایی که بنده مطلع هستم مثل طنز«راه راه» که هم طنز مکتوب و هم کاریکاتور دارند به خوبی حرکتی تازه شروع شده و کم کم دارند به پختگی هم می رسند؛ نشریه «بزنگاه» آقای مازیار بیژنی هم هست که به دلیل عدم حمایت متاسفانه حال و روزش خوب نیست.
در بحث آموزش هم مثلاً در موسسه طلوع که بنده در آن فعال هستم، از پاییز 1393 کلاس های آموزشی را شروع کرده ایم اما خب، صرف اینکه آموزش فقط باشد کافی نیست؛ این آموزش باید دغدغه مند باشد و نیروی تربیت شده هم نیروی انقلابی و با دغدغه باشد که الحمدلله فضا خیلی بهتر شده است ولی کافی نیست.
* به محصولات طنز و مجموعه های انقلابی ای مثل دکتر سلام، راه راه و بزنگاه اشاره شد؛ همین مجموعه ها باید به چه نکاتی توجه داشته باشند و با حفظ صراحت خود به عنوان طنز انقلابی، چه خط قرمزهایی را باید رعایت کنند؟
ببینید یکی از نکات مهم و پر رنگی که باید در بحث آموزش طنز به آن پرداخت همان دغدغه مندی و پایبندی به خط امام(ره) و رهبری(مدظله العالی) است؛ مثلاً این که ما صرفاً دنبال این باشیم که قیمت دلار رفت بالا یا سیب زمینی فلان قدر شد و... این کافی نیست، دغدغه یک انقلابی خط امامی و یک بسیجی نیست؛ باید یک انقلابی فعال در حوزه طنز دغدغه هایش فراتر از اینها در مباحثی مثل تبعیض ها، حقوق های نجومی، اشرافیگری، وابستگی به غرب، وادادگی های سیاسی و فرهنگی باشد. اگر اینها پر رنگ بشود، می توان امیدوار بود اما اگر بشود همان طنز فکاهی و هجوی که بود اصلاً فایده ای ندارد و برای رسیدن به اهدافی هم که به عنوان یک انقلابی داریم تاثیری نخواهد داشت.
اما بحث خط قرمزها؛ خوشبختانه فضای طنز مکتوب فضایی است که باید به آن مسئول یا مخاطب طنز بربخورد و تلنگری باشد برای تصحیح اشتباه یا رویه ی غلط و نباید از آن برداشت توهین بشود چون که طنز همین است اما در خط قرمزها باید نیت ما تخریب و تمسخر و توهین نباشد و فقط به نیت اصلاح باشد؛ نقد هم نقد عملکرد باشد نه اینکه خدای ناکرده قیافه فرد یا مثلاً خانواده او را مسخره کنیم یا شخصیت فرد را نقد کنیم. اینها آن خط قرمزهایی است که ما باید به عنوان یک طنزپرداز انقلابی رعایت کنیم و تلاش کنیم تا دیدگاه فرد را نقد کنیم و خود این هم باعث می شود که پس لرزه های بدی که ممکن است پیش بیاید هم اتفاق نیافتد.
* به عنوان سوال آخر می خواهم بپرسم که به عنوان یک کاریکاتوریست انقلابی اثر سیاسی یا فرهنگی آینده شما چه خواهد بود؟ و موضوعات مهم سیاسی و فرهنگی ای که امروز باید به آنها پرداخت کدام موضوعات هستند؟
ما در این مجموعه ای که هستیم به جای اینکه دچار روزمرگی بشویم و صرفاً موضوعات روزانه را کار کنیم که مطمئناً اثر خوبی هم نخواهد داشت، یک خطی را مشخص می کنیم و روی آن کار می کنیم.
الان یکی از دغدغه های خود من، ناکارآمدی ها و کارهایی است که دولت باید می کرد و نکرده است یا مثلاً این ترساندن مردم که آمریکا و غرب می خواستند به ما حمله کنند و ما با برجام نگذاشتیم؛ یا مثلاً از آمریکا و اروپا غولی بسازند که فق ط با برجام جلوی آن را گرفته اند و اگر برجام نبود، وضعیت ما مثل افغانستان و عراق و سوریه بود! این دغدغه ی من است که در این زمینه روشنگری کنم که اصلاً چنین چیزی نیست و این ادعاها هم دروغ است و به مخاطبم بگوییم تا سر مردم کلاه نرود.
* اگر نکته ای باقی مانده بفرمائید.
نکته ای که می خواهم بگویم این است که باید به فضای هنر بسیار بیشتر از این بها داد؛ چون قالبی ماندگار و بسیار موثری هست. مخاطب امروز ما هم به دنبال یک پیام کوتاه و اصطلاحاً ساندویچی هست و زمان برای خواندن صرف نمی کند پس ما هم باید سریع پیام خود را منتقل کنیم؛ چگونه در قالب تصویر، پوستر، کاریکاتور، اینفوگرافی و...
دومین نکته هم این که آموزش تخصصی باید جدی گرفته شود؛ باید نیروهایی که دغدغه مند و علافه مند اند و همچنین ذوق دارند که در این وادی وارد شوند را آموزش بدهیم تا متخصصی بشوند که به درد جریان رسانه ای انقلابی بخورند.
