به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز امام حسن مجتبی (علیه السلام) در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه چشم به جهان گشود.
حضرت امام حسن (علیه السلام) دوران جد بزرگوارش را چند سال بیشتر درک نکرد زیرا حضرت تقریباً هفت سال داشتند که پیامبر اسلام صلی الله و علیه و آله از دنیا رفتند.
پس از آن، تقریبا سى سال کنار پدرش زندگی کرد و پس از شهادت امیرالمومنین (علیه السلام) 6 ماه از عمر مبارکشان عهده دار خلافت مسلمین بودند و 10 سال هدایت امت را به عهده داشتند.
حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام به کریم اهل بیت نیز شناخته می شوند چرا که آن بزرگوار نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و عبادت، مقامى برگزیده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و کمک به نیازمندان نیز سرآمد بودند.
حضرت امام حسن مجتبى (علیه السلام) در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایى خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و نصف آن را براى خود نگهداشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.
آخرین مواعظ امام حسن(علیه السلام) از لسان حاج آقا مجتبی(ره)امام حسن(علیهالسلام) در بستر بیماری بودند؛ جُناده به عیادت حضرت رفت. میگوید نشستم و عرض کردم: «یَا ابنَ رَسُولِ اللهِ عِظنِی»؛ ای پسر پیغمبر، من را موعظه کن! اوّلین جمله از موعظه حضرت این است: «اسْتَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَ حَصِّلْ زَادَکَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِکَ»؛ خودت را آماده سفر آخرت کن! توشه این راه را تهیه کن! «وَ اعْلَمْ أَنَّکَ تَطْلُبُ الدُّنْیَا وَ الْمَوْتُ یَطْلُبُک». تو دنبال دنیا میروی، ولی بدان که مرگ در قفای تو است. تو دنبال چه هستی و چه چیزی دنبال تو است!
حضرت سپس فرمود: ای جناده، غم و اندوه روزی را که نیامده است بر روزی که در آن هستی نیفکن! تو امروز وضع گذران زندگیات خوب است؟ کمبودی هم نداری؟ پس غصه نخور! نشسته است برای صد سال آینده فکر میکند! نعوذ بالله من همزات الشیاطین!
گاهی هم این زیاده طلبی اش را در یک قالب و جمله فریبنده میریزد و میگوید: «تأمین آتیه میکنم»! نعوذ بالله، مگر خدایت مُرده است؟! استغفر الله! او که تا حالا به تو روزی داده، آیا فردا روزی دهنده نیست؟! ای جناده، اگر بیش از آنچه که مایحتاج روزانه تو است به دست بیاوری، خزینهدار دیگران هستی. حضرت با این جملات میخواهند جلوی آن رذیله اخلاقی را بگیرند. سپس فرمود: از مذلت و خواری معصیت خداوند به سوی عزّت اطاعت از او بیرون برو!
و در پایان گفتن این مطلب نیز اهمیت دارد و آنهم اینکه ائمه معصومين (عليهم السلام) هر كدام شعار و جمله اي را بر نگين انگشتر خود حك مي‌كردند كه نشان دهنده روح و فكر خاص آن بزرگواران بود لذا نقل است که نقش نگين انگشتر امام حسن مجتبي (علیه السلام) عبارت بود از "العزه لله بود" يعني عزت و شكست ناپذيري براي خداست.
پنج کلام گهربار از امام مجتبی علیه السلامعوامل هلاکت آدمى
هَلاکُ النّاسِ فى ثَلاث: أَلْکِبْرُ، أَلْحِرْصُ، أَلْحَسَدُ.
أَلْکِبْرُ بِهِ هَلاکُ الدّینِ وَ بِهِ لُعِنَ إِبْلیسُ
أَلْحِرْصُ عَدُوُّ النَّفْسِ وَ بِهِ أُخْرِجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّةِ
أَلْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ وَ بِهِ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.
هلاکت و نابودى مردم در سه چیز است:کبر، حرص، حسد. تکبّر که به سبب آن دین از بین مى رود و به واسطه آن، ابلیس، مورد لعنت قرار گرفت. حرص که دشمن جان آدمى است وبه واسطه آن آدم از بهشت خارج شد. حسد که سررشته بدى است و به واسطه آن قابیل، هابیل را کشت.
تقوا و تفکّر
«أُوصیکُمْ بِتَقْوَى اللّهِ وَ إِدامَةُ التَّفَکُّرِ فَإِنَّ التَّفَکُّرَ أَبُو کُلِّ خَیر وَ أُمُّهُ.»
شما را به پرهیزگارى و ترس از خدا و ادامه تفکّر و اندیشه سفارش مى کنم، زیرا که تفکّر و اندیشه، پدر و مادر تمام خیرات است.
شستشوى دستها قبل و بعد از غذا
«غَسْلُ الْیدَینِ قَبْلَ الطَّعامِ ینْفِى الْفَقْرَ وَ بَعْدَهُ ینْفِى الْهَمَّ.»
شستن دستها پیش از غذا، فقر را از بین مى برد و بعد از غذا، غم و اندوه را مى زداید.
دنیا، سراى عمل
«أَلنّاسُ فی دارِ سَهْو وَغَفْلَة یعْمَلُونَ وَ لا یعْلَمُون فَإِذا صارُوا إِلى دارِ الاْخِرَةِ صارُوا إِلى دارِ یقین یعْلَمُونَ وَ لا یعْمَلُونَ.»
مردم در این دنیا در سراى بى خبرى و غفلت به سر مى برند، کار مى کنند و نمى دانند. وقتى که به سراى آخرت رفتند، به خانه یقین مى رسند، آن گاه است که مى دانند، ولى دیگر کار نمى کنند.
همراهى با مردم
«صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ ما تُحِبُّ أَنْ یصاحِبُوکَ.»
چنان با مردم مصاحبت داشته باش که خود دوست دارى به همان گونه با تو مصاحبت کنند.
