امام صادق (ع) فرمودند «مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ: کسى که یادى از حضرت حسین بن على (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست».
به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز آیت‌الله سیدرضا حسینی مازندرانی، تولیت حوزه علمیه امام حسین(ع) شهر ری با بیان اینکه امام حسین(ع) در میان امامان معصوم (ع) دارای ویژگی‌ها و خصوصیات ویژه ای هستند، گفت: پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص) در این باره فرمودند «اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً: براى شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایى در دل هاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود»(کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556).
وی با بیان اینکه برای شناخت ویژگی های امام حسین(ع) باید به منابع اصلی و روایی مراجعه شود که در آن افزون بر صفات عمومی که با دیگران به ویژه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مشترک است، صفاتی را می یابیم که حضرت اباعبدالله(ع) را متمایز ساخته است، افزود: از اختصاصات امام حسین(ع) «ثارالله» است. البته در برخی از زیارت نامه ها، امیرمومنان علی(ع) نیز به این عنوان و لقب یاد شده که در ارتباط با امام حسین(ع) نیز است؛ زیرا خطاب اصلی به امام حسین(ع) بوده و سپس ایشان فرزند «ثار» و عنوان «وابن ثاره» معرفی می شود. برای نمونه در زیارت عاشورا خطاب به حسین بن علی(ع) آمده است «السلام علیک یا ثارالله و ابن ثاره: سلام بر تو ای ثارخدا و فرزند ثارخدا».
این استاد اخلاق حوزه علمیه گفت: یکی دیگر از ویژگی هایی که برای امام حسین(ع) در زیارت نامه ها بیان و تکرار شده «الوتر الموتور» به معنای یگانه دوران است. برخی نیز در تبیین و توضیح اینکه چرا امام حسین(ع) به این لقب اختصاص یافته، گفته اند که حضرت در اهل بیت(ع) فردی نمونه و منحصر به فرد از جهاتی بوده است. فضایل و مناقب، معجزات و کرامات، مکارم اخلاق و محامد اوصاف، محبوبیت و نفوذ اجتماعی و اعتراف دشمنان به شخصیت بی نظیر آن حضرت نشانی از «الوتر الموتور» است. آن شخصیتی که در کنار «آیه مودت» در میان اهل البیت(ع) همراه با «آیه تطهیر» و در جای دیگر «آیه مباهله» قرار دارد، و همه اینها نشان مقام و مرتبت سیدالشهدا است.
مسئول حوزه علمیه امام حسین(ع) شهر ری بیان کرد: از دیگر ویژگی های امام حسین (ع)، مصیبت عظیمی است که ایشان تحمل کردند و اوج صبر و شکیبایی را نشان دادند و فراتر از اسماعیل ذبیح الله(ع) و ابراهیم ذابح الله(ع) ایستادند؛ زیرا ایشان برای اصلاح امت اسلام و به حرکت درآوردن موتور اسلام، از خون خود و فرزندانش گذشتند و در مسلخ عشق برای احقاق حق و ابقای آن و نابودی باطل جان فدا کردند.
امام حسین(ع)؛ مصداق اتم و اکمل آمر به معروف و نهی از منکر
آیت‌الله حسینی مازندرانی خاطرنشان کرد: هرچند همه پیامبران و اولیای الهی، مردم را امر به معروف و نهی از منکر می کردند، ولی امام حسین(ع) در مرتبه ای فراتر اقدام به این مهم الهی کردند، به گونه ای که ایشان را مصداق اتم و اکمل آمر به معروف و نهی از منکر می شناسند. در برخی زیارت نامه ها عباراتی چون «أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ» یا «أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ وَ الْعَدْلِ وَ دَعَوْتَ إِلَيْهِمَا» آمده است.
ایشان تصریح کرد: از دیگر امتیازات امام حسین(ع) می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ اول، رعایت حرمت و احترام قرآن واجب و بی‌احترامی و نجس نمودن آن، حرام است. همین حکم شامل تربت مقدس امام حسین(علیه السلام) هم می‌شود. دوم، در صورتی که قرآن نجس شود، بر طرف نمودن نجاست از آن واجب است و اگر ورقی از قرآن در دستشویی افتاد خارج نمودن آن واجب است. حتی اگر هزینه سنگینی داشته باشد و چنان چه خارج نمودن آن ممکن نیست، از رفتن به آن دستشویی باید خودداری نمود، تا یقین به حل شدن ورق قرآن حاصل شود. همین حکم هم عینا شامل تربت مقدس امام حسین(علیه السلام) می‌شود (توضیح المسائل مراجع/1/91 و 181 مسئله 140 و 323 / عروه الوثقی احکام نجاسات، مسئله 20). سوم، برای برداشتن قرآن و تربت، داشتن طهارت مستحب است (توضیح المسائل، م 322 و عروة الوثقی، غسل‌های مستحبی، غسل 12). چهارم، همان طور که قرآن را تیمناً و تبرکاً همراه اثاثیه منزل یا جهیزیه می‌برند، مستحب است مقداری تربت هم همراه اثاثیه منزل یا کالا یا جهیزیه بگذارند (وسائل الشیعه 1/290).
وی با اشاره به فضیلت گسترده سوگواری و اشک ریختن بر شهادت مظلومانه و مصائب امام حسین(ع) و خانواده و یارانشان، بیان کرد: امام صادق (ع) فرمودند «مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ: کسى که یادى از حضرت حسین بن على (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست».
