به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز شهروندان تهرانی طی روزهای اخیر شاهد اجرای پروژه جدیدی در سطح این کلانشهر به عنوان ام القرای اسلامی در مقیاس وسیع می باشند که تحلیل و بررسی آن به عنوان یک رویداد هنری با رویکرد سیاسی و فرهنگی خاص و در ابعاد ملی و بین المللی قابل تامل و بررسی می باشد. اکران نقاشی ها و آثاری از هنرمندان اروپایی و بعضا داخلی توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران حکایت از نوعی تلاش برای تغییر و تحول در گفتمان شهری پاییتخت دارد؛ که البته مدیریت فعلی کلانشهر از لحظه قبول این مسئولیت این تغییر رویکرد و نگاه نسبت به شهر و اداره شهر را نوید داده بود ولی به نظر می رسد حرکت های فرهنگی-هنری اخیر چندان رنگ و بوی اقتباس از فرهنگ غنی اسلامی-ایرانی برای فرهنگی کردن فضای شهر تهران را ندارد.
کارکرد شهرها در طول تاریخ تا به امروز غالبا با رویکردهای توسعه ای در هر دوره و روند تکاملی آن همراه بوده و متاثر از اولویت های کارکردی در حوزه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی هر دوره یکی از گفتمان های پیشامدرن، مدرن و پسامدرن بر فضای کالبدی و عملکردی شهرها حاکم شده و بر اساس گفتمان حاکم، شهرها بازسازی، تبیین و تعریف می شدند.
در سالهای اخیر در پی بروز چالش ها و تنش ها و آسیب های متعدد زیستی، اجتماعی و فرهنگی ناشی از دوران صنعتی و مدرنیته که با تبدیل شهرها به کارخانه بزرگ تولیدی و اقامتگاه نیروی انسانی مراکز تولیدی و تجاری همراه بود، بسیاری از کشورهای توسعه یافته غربی با تکیه بر داشته ها و میراث تاریخی و فرهنگی شان پروژه بازنمایی و نوسازی شهری بر پایه الگوی چرخش فرهنگی را کلید زدند و تلاش کردند با انواع طرح ها و برنامه های فرهنگی و هنری در حوزه کالبدی و فعالیتی، شهرها را از کارگاه های بزرگ صنعتی به اقامتگاه های فرهنگی تبدیل کنند. که از جمله آنها می توان به اجرای رویکرد فرهنگی شدن شهرها در فوکوکا ژاپن، لیورپول بریتانیا، بیلبائو اسپانیا، پاریس فرانسه و...اشاره داشت.
برنامه ریزان و سیاستگذاران فرهنگی این شهرها در اولین گام بدنبال جایگزینی اقتصاد فرهنگ پایه به جای اقتصاد صنعت پایه در شهرها رفتندو توجه به هنر و هنرمندان و صنایع و تولیدات فرهنگی رویکرد اصلی توسعه شهر را به خود اختصاص داد. در نتیجه شاهد افزایش نمایشگاه ها و گالری های هنری، آکادمی های هنری،مراکز بزرگ تفریحی و فرهنگی، سالن های تئاتر و نمایش ،برگزاری جشن ها و آیین های خاص،افزایش حضور هنرمندان و عمومی سازی مولفه های فرهنگ بویژه هنر در این شهرها بودیم ..
اما نکته مهم در این تغییر گفتمان و چرخش فرهنگی در جوامع غربی و حتی برخی شهرهای آسیایی، گزینش سیاست فرهنگی هم سو با میراث فرهنگی، تاریخ و دارایی های فرهنگی - اجتماعی خودشان است تا در نهایت شهر و شهروندان آن، بازنمایی از فرهنگ بومی و خودی و به سبک هنر اروپایی باشند.
انتخاب رویکرد فرهنگی از سوی مدیران سازمان زیباسازی برای تهران به عنوان ام القرای اسلامی و کانون توجه جهانی به دلیل همزمانی با سرعت تغییرات و تحولات جهانی، امری قابل تحسین و پسندیده است و به طور قطع مجموعه اقدامات فرهنگی توسعه ای از ساخت باغ موزه دفاع مقدس تا سالن های تئاتر و سینما و پانورامای خرمشهر به طور قطع گام های موثری برای تحقق رویکرد چرخش فرهنگی در تهران می باشد. اما برخی پروژه ها و طرح ها ی مبتنی بر بنیان های فکری و فرهنگی غربی در سطح شهر چندان با سیاستگذاری فرهنگی اسلامی همخوانی ندارد و شاید بیشتر در خدمت ارزش های فرهنگی نظام سرمایه داری و یا ایدئولوژی های جوامع شرقی باشد.
لذا بدینوسیله پیشنهاد و توصیه می شود سازمان زیباسازی در حوزه های فرهنگی،هنری و اجتماعی در نوسازی و بازآفرینی شهر تهران در قالب تحول گفتمانی و دیدگاهی، شهر و شهروندان آنرا بیش از پیش به مدینه فاضله یا همان (آرمان شهر مهدوی) نزدیک سازد و مولفه های شهر اسلامی با هویت دینی و ملی و واقعیت های فرهنگی -اجتماعی خودی، به خوبی در پاییتخت خودنمایی کند. نه اینکه در مبارک ترین ایام (اعیاد شعبانیه وسالروز آزاد سازی خرمشهر) در یک جامعه اسلامی در هر گوشه از شهر طرح و نقش های بیگانه با هویت انقلابی و اسلامی در مقابل دیدگان شهروندان خودنمایی کند.
در خاتمه شایان ذکر است در گفتمان اسلامی، شهر به عنوان اقامتگاه فرهنگی، مرکز تبلیغ و ترویج احکام اسلامی، و تبلور و بازنمایی از آئین و هنرهای اسلامی، اقوام ایرانی و پیشرفت ها و میراث فرهنگی جهان اسلام باشد نه بستری برای عمومی سازی و همراهی افکار عمومی با فرهنگ جهانی(غربی- آمریکایی)و جلب و جذب گرو ه ها و جریان های خاص هنری و سیاسی در ابعاد داخلی و بین المللی
