۲
توصيه به ديگران
۰
دوشنبه ۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۶:۱۴
خساراتی که دولتی "بی تصمیم، دیر تصمیم و بد تصمیم" به مردم خود تحمیل می کند!
چالش های اقتصادی – معیشتی و سیاسی – امنیتی کشور همه و همه مدیون دولت بی تصمیم و دیر تصمیم و بد تصمیمی است که باید همچنان این دور باطل را تا 1400 با او و به همراه او تحمل کرد.
خساراتی که دولتی "بی تصمیم، دیر تصمیم و بد تصمیم" به مردم خود تحمیل می کند!
Share/Save/Bookmark
به گزارش سرویس سیاسی عصر امروز از همان سالهای ابتدایی دولت تدبیر و امید حسن روحانی، با توجه به مطالعات عمیقی که نسبت به تفکرات، سوابق و افراد و جریانات همسو با این دولت داشتیم به انحاء مختلف و در قالب مقالات تحلیلی گوناگون تلاش نمودیم تا به سهم خود گوشه ایی از وظیفه بصیرت افزایی و آگاه سازی ملت قهرمان ایران را بر عهده بگیریم.

دولت بی برنامه، دولت بی استراتژی، دولت اشراف گرا، دولت کدخدا محور، دولت غرب گرا، دولت حقوق های نجومی ، و.... از القابی است که مستقیما و یا با مطالعه نوشته های دیگر منتقدان بر این امر اهتمام جدی داشتیم اما چندی پیش در حین مطالعه مصاحبه و مواضع یکی از اصلاح طلبان معروف حامی دولت به القابی نسبت به دولت حسن روحانی برخورد کردیم که بنظر از تمام عناوین و مشخصات و القابی که منتقدان دولت در طول 6 سال گذشته بر سینه افتخارات این دولت الصاق کردند شایسته تر و در کلام علمی بسیار فراتر از ویژگی یک تعریف علمی را شامل می گردید.

اما شرح جریان این بود که الیاس حضرتی نماینده اصلاح طلب مجلس و از فعالان فضای رسانه ای در مواضعی "گریز از مرکزگونه" در حمایت از حسن روحانی و دولتش، او را به سه خصوصیت جالب متصف کرد که بنظر می تواند مشمول تمامی مطالب و نوشته ها و تحلیل های این سالهای منتقدان از دولت مستقر فعلی قلمداد گردد.

وی که عضویت حزب اعتماد ملی را نیز یدک می کشد در مصاحبه با روزنامه حزب متبوعش(اعتماد) درباره دولت روحانی چنین می گوید : دولت روحانی دولت بی‌تصمیم، دیر تصمیم و بدتصمیم است؛ یعنی دلش می‌خواهد هم پیاز را بخورد هم جریمه را بدهد و هم … را بخورد. هر سه تا خسارت را خودش بخورد، به جهنم! ولی به مردم تحمیل می‌کند (1).

دولت بی تصمیم بیشتر صفتی است که دولت یازدهم را شامل می گردد / دولتی که در عین ناباوری مورد اقبال عامه مردم قرار گرفته و ناخواسته و بدون برنامه مدون ساختمان پاستور و قدرت اجرایی کشور را در اختیار می گیرد / اما دیر تصمیم صفتی است که می توان آنرا بر تمام دوران حیات سیاسی دولت روحانی آنهم بدلیل وجود ژنرال های پیری که با گذشت سه دهه ریاست بر قوای اجرایی کشور هنوز هم میل به ادامه قدرت در ایشان انرژی فراوانی را نشان می دهد اطلاق نمود لذا در این دولت بغیر از وزرایی که با فشار افکار عمومی و اجبار مجبور به استغفا شدند مابقی همچنان در سر میز خود حاضر شده و همچنان در آشکار وپنهان، قدرت اجرایی و توان اقتصادی را در قالبها و اشکال گوناگون در اختیار دارند.

درباره بد تصمیمی الیاس حضرتی شاید ناخواسته تمامی تفکرات دولت را روی دایره سیاست روز کشور ریخته است. یادمان نخواهد رفت که دولت روحانی فقط یک تصمیم بسیار بد گرفت و نه بیشتر و چنان آنرا به دیگر بخش ها سرایت داد که امروز با بحران شدید مقبولیت و شاید در نظر اقشار عدیده ایی از مردم با بحران مشروعیت نیز روبروست و آن این بود که تمامی دیروز و امروز و آِینده کشور را به برجام و توافق هسته ای با غرب گره زد و چنان راه افراط را پیمود که با خروج آمریکا از برجام تمام رشته هایش پنبه گردید.

برجام با خروج آمریکا به قطاری می ماند که بدون راننده بقول اهالی راه آهن "فرار کرده است" راننده و سوزنبان و تمام نیروهای مشغول در حرکت این قطار تلاش می کنند تا بنحوی این قطار را تحت کنترل در آورند تا شاید بتوانند مسافران خود را (ملت ایران) حداقل به پرتگاه سقوط نکشانند اما شوربختانه تمام آن تیم امروز هریک با القاب و جوایز بسیار نفیس برای کار ناقص و بدون تضمین اجرایی هریک در حال نصب در وزارت و یا سفارت در کشورهای غربی هستند و بنظر می آید بازهم انقلابیون باید پا در رکاب نهند و این قطار را به ریل اصلی خود بازگردانند. 

* اما هر چه بود و هست تنها نتیجه تمام این توضیحات همان سخن الیاس حضرتی باز هم در گوشمان طنین انداز است که چالش های اقتصادی – معیشتی و سیاسی – امنیتی کشور همه و همه مدیون دولت بی تصمیم و دیر تصمیم و بد تصمیمی است که باید همچنان این دور باطل را تا 1400 با او و به همراه او تحمل کرد و بپاس مردمسالاری انقلاب اسلامی حتی اگر دولتمردان دولت اعتدال بازهم معرکه حوادث و بلایای طبیعی و سیاسی و نظامی و امنیتی را با تلاش نیروهای انقلاب از سر بگذرانند و آنرا بنام خود "مالخود"! کنند سکوت را بر فریاد ترجیح داد و البته شاید باز هم دولتمردان انقلابیون را عنوان "دولت با تفنگ " مورد شماتت قرار دهند اما هر چه که باشد نصیب انقلابیون فقط در دنیا یک واژه خواهد بود و آن واژه "هیس" است یعنی سکوت و گوش بفرمان ولی بودن تا در بزنگاه انتخابات امت مسلمان با بیاد داشتن این دوران 8 ساله تصمیم درست و مقتضی را بگیرد.

رضا احمد زاده 
 
منبع :
1- مشرق / 18 فروردین 1398 / کد خبری : 948772
کد مطلب : 258615
۱۳۹۸-۰۲-۰۹ ۱۸:۰۸:۵۶
آقای روحانی کلید را گم کرده وهنوز پیدانکرده ودیگر تدبیر وامیدی هم برایش نمانده و سر نوشت نا معلومی در انتطارش استد
 
۱۳۹۸-۰۲-۱۱ ۱۴:۴۹:۳۸
کدام دولت منظورتان است