به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز اعتکاف به معنی درنگ کردن و ادامه دادن، در دین اسلام، منظور از اعتکاف آن است که شخص به منظور عبادت در مسجد متوقف شود، و در صورت نذر بر شخص واجب می‌گردد، بریدن از خلق و نزدیک شدن به حق، دو نوع اعتکاف داریم، اعتکاف واجب که در این صورت شخص باید حتماً روزه‌دار باشد، البته روزه داشتن شرط لازم هر اعتکافی است، اعتکاف مستحب آن است که فرد بدون نذر یا عهد و قسم خود اقدام به این عمل بکند که در این صورت اگر تا سحر روز سوم در اعتکاف باشد، ادامه دادن آن تا آخر روز سوم واجب است و در صورت ترک آن، بر شخص واجب است که بعداً به جای آن معتکف شود .
مهم‌ترین ایام برای اعتکاف ایام البیض، یعنی روزهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم رجب و یا ده روز آخر ماه مبارک رمضان،است.
اعتکاف نیز ارکانی دارد که عبارتند از:
1. نیت،
2. توقف در مسجد جامع شهر یا مساجد چهارگانه معروف،
3. کمتر از سه روز نبودن اعتکاف،
4. روزه دار بودن معتکف در ایام اعتکاف.
آری زمان اعتکاف است، خالق مهربان قرب خلایق می طلبد، در فکر پرورش روح و روان انسان است و مقررات دینی را تشریع می کند. تنوع عبادات به دلیل نیازهای گوناگون انسانی است، هر عبادتی جوابگوی نیازی از اوست، نماز، زنگار غفلت از روان می زداید و صیقل روح و روان است. در روزه، پالایشگاه خلوص و نردبان صعود است، روزه دار پرواز در آسمان عبادت و عبودیت را می آزماید و آیینه قلبش را نورستان خدایی می کند.
حج، شرکت در آزمون الهی و قطع تعلقات و دلبستگی دنیوی است، عبادات مالی؛ چون خمس و زکات و صدقات، دمیدن روح ایثار و گذشت در وجود آدمی است، اما اعتکاف، آمیزه ای از چند عبادت با فضیلت است.
روزه که خود عبادتی ارزشمند است شرط اعتکاف است، حضور در مسجد و خواندن نماز هم شرط آن است. عاکف که در مسجد جامع مقیم می گردد و جز برای ضروریات، کوی دوست را ترک نمی گوید. خود را از حلال باز می دارد تا با تمرین بندگی، جهاد با نفس را بیازماید، اعتکاف عهد مودّت و میثاق مجدد با پروردگار است.
اعتکاف، محو خود خواهى در امواج بلند خداگرایى و خدمت به امت اسلامى است. اعتکاف، بیرون رفتن از خانه خویش و مصمم شدن بر حضور در خانه حضرت حق است، عبادتى مستحبى و تقرب جویانه و داوطلبانه است که روزه روز سوم آن رنگ وجوب مى گیرد.
اعتکاف، گریز از لذت گرایى و مهار حس خود محورى و برترى جوئى و بازگشت از قبله دنیاگرایان به سمت و سوى قلب و قبله هستى است. خود سازى، محاسبه نفس، توبه و نیایش، نماز و تلاوت قرآن و استمداد از آستان قدس ربوبى از دیگر برکات اعتکاف است.
اسلام، فکر جدایى از زندگى دنیا و گوشه نشینى و کناره گیرى از مردم و به تعبیر دیگر رهبانیت را باطل و ناپسند اعلام کرد، اما اعتکاف را بعنوان فرصتى براى بازگشت به خویش و خداى خویش قرار داد، تا کسانى که از هیاهو و جنجال هاى زندگى مادى خسته مى شوند، بتوانند چند صباحى با خداى خود خلوت کنند و جان و روح خود را با خالق هستى ارتباط دهند.
اعتکاف شرایطی را فراهم می کند تا انسانها با توشه معنوى و اعتقادى راسخ و ایمان و امیدى بیشتر، به زندگى خود ادامه داده، خود را براى صحنه هاى خطر و جهاد در راه خدا آماده سازند، همیشه با یاد خدا تلاش کنند، خود را در محضر پروردگار ببینند، از نافرمانى او بپرهیزند و به سوى سعادت دنیا و آخرت گام بردارند، جامعه ای سالم و مردمانی با ایمان و آینده ای مسلماً مقبول از هر لحاظ با وجود انسانهایی پاک دامن و بصیر کشورهای جهان بخصوص ملتهای اسلامی را اداره خواهند کرد.
رحیم رضاخانی
