در شرایطی که آمریکا قصد دارد روسیه را عامل اصلی سقوط هواپیمای مسافربری مالزی در شرق اوکراین معرفی کند بهتر است به فاجعه حمله نیروی دریایی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در سال ۱۳۶۷ توجه کند.
به گزارش عصرامروز، در شرایطی که آمریکا قصد دارد روسیه را عامل اصلی سقوط هواپیمای مسافربری مالزی در شرق اوکراین معرفی کند بهتر است به فاجعه حمله نیروی دریایی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در سال ۱۳۶۷ توجه کند.
« فرد کاپلان» از نویسندگان مسائل سیاسی آمریکا در یادداشتی در پایگاه اسلیت نوشت: پیش از آنکه کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا پوتین را به جنایات جنگی متهم کنند باید بار دیگر به پرواز ۶۵۵ ایران ایر که ۳ جولای ۱۹۸۸ میلادی(۱۲ تیر ۱۳۶۷) توسط ناو آمریکایی وینسنس در خلیج فارس سرنگون شد اشاره کنیم.
حدود ربع قرن از این حادثه تلخ می گذرد و شاید این فاجعه به طور کامل فراموش شده باشد ولی حمله ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران هفدهمین فاجعه مرگبار هوایی در جهان به شمار می رود. پرواز ۱۷ مالزی نیز شانزدهمین حادثه مرگبار هوایی در جهان محسوب می شود.
این دو حادثه از راههای مختلفی شبیه همدیگر هستند. بوئینگ ۷۷۷ مالزی در مسیر خود در شرق اوکراین در نزدیکی مرز روسیه در حال حرکت بوده هواپیمای ایرباس ایران ایر نیز در آبهای خلیج فارس که زمانی شاهد جنگ نفتکش ها در زمان جنگ ایران و عراق بوده در حال حرکت به سوی دوبی بوده است. احتمالا استقلال طلبان مورد حمایت روسیه این هواپیمای مسافربری مالزی را به اشتباه یک هواپیمای ترابری نظامی اوکراینی تشخیص داده و هدف قرار داده اند. ویل راجرز کاپیتان نیروی دریایی آمریکا نیز هواپیمای مسافربری ایران را به یک اشتباه یک جنگنده اف ۱۴ تشخیص داده است.
موشک روسی اس ای۱۱ زمین به هوا هواپیمای مسافربری مالزی را با ۲۹۸ سرنشین هدف قرار داده که ۸۰ نفر آنها کودک بودند. موشک اس ام۲ آمریکا که موشکی سطح به هوا بوده نیز هواپیمای مسافربری ایران را با ۲۹۰ سرنشین هدف قرار داد که ۶۶ کودک بی گناه در این فاجعه کشته شدند.
پس از حادثه هفته گذشته؛ مقامهای روسی دولت اوکراین را عامل اصلی این فاجعه معرفی نمودند. پس از حادثه ۱۹۸۸ میلادی نیز مقام های آمریکایی دروغ های متعددی را بر زبان راندند و خلبان ایرانی را سرزنش کردند. تا ۸ سال بعد از این جنایت دولت آمریکا حاضر به پرداخت غرامت به خانواده های قربانیان نشد و بدون حتی یک عذرخواهی تنها بابت این فاجعه بزرگ ابراز تاسف عمیق کرد.
۱۹ اوت ۱۹۸۸ یعنی ۷ هفته پس از این حادثه پنتاگون گزارشی ۵۳ صفحه ای را منتشر کرد و در آن سعی کرد تا مسئولیت سرنگون شدن هواپیمای مسافربری ایرباس ایران را بر گردن خلبان آن بیندازد. در گزارش پنتاگون بار دیگر بر این نکته تاکید شده است که کاپیتان وینسنس و سایر افسران این ناو جنگی به درستی عمل کرده اند.
تناقضات در ادعاهای مقامات آمریکایی:
سوم جولای ۱۹۸۸ ویلیام کروو رئیس وقت ستاد مشترک ارتش آمریکا در نخستین کنفرانس خبری پس از این فاجعه گفت: خلبان ایرانی در ارتفاع ۹ هزار پا و با سرعت ۴۵۰ نوت در حال حرکت مستقیم به سوی ناو وینسنس بوده است. ولی در گزارش دیگری که ارتش آمریکا منتشر کرده ارتفاع پرواز این هواپیما در زمان اصابت موشک ناو آمریکایی ۱۲ هزار پا و سرعت آن نیز ۳۸۰ نوت اعلام شده است.
ادعای دیگری که از سوی رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا مطرح شده این است که هواپیمای ایرانی خارج از مسیر تجاری تعریف شده در حال پرواز بوده است. در حالی که گزارش دیگر ارتش آمریکا نشان می دهد که این هواپیما کاملا در مسیرهای بین المللی تعیین شده قرار داشته است.
کروو مدعی شده است که ترانسپوندر هواپیمای ایرانی در حالت ۲ روی کانال نظامی قرار داشته در حالی که گزارش دیگر ارتش آمریکا اعلام کرده است که هواپیمای ایرانی در حالت ۳ که کانال غیر نظامی است تنظیم شده بوده است.
کروو گفته است که ناو وینسنس بارها به هواپیمای ایرانی هشدارهای لازم را داده است و گزارش دیگر ارتش آمریکا نیز این مطلب را تایید کرده ولی افزوده است: با توجه به حجم سنگین کار خلبان در زمان برخاستن و فرود هواپیما وی احتمالا پیامهای ارسال شده از طریق کانال بین المللی را چک نکرده است.
۴ سال بعد از این فاجعه کروو در برنامه شبکه تلویزیونی ای بی سی اذعان کرد که ناو وینسنس در زمان شلیک به سوی هواپیمای مسافربری در آبهای ایران قرار داشته است. این در حالی است که وی و سایر مقام های آمریکایی در سال ۱۹۸۸ مدعی شده بودند که این ناو در زمان شلیک موشک به سوی هواپیما در آبهای بین المللی بوده است.
ایران از شورای امنیت سازمان ملل خواست تا این اقدام جنایتکارانه آمریکا را محکوم کند. سرانجام در سال ۱۹۹۶ میلادی بیل کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا تاسف عمیق خود را نسبت به این حادثه اعلام کرد و ۱۳۱/۸ میلیون دلار غرامت به ایران پرداخت نمود.
