به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز بنا بر قول مشهور در سوم ماه شعبان المعظم سال چهارم هجری دومين فرزند از سلاله پاک حضرت على و فاطمه سلام الله علیهما در خانه وحى و ولايت چشم به جهان گشود.
بنا بر این گزارش چون خبر ولادتش به پيامبر مهر و رحمت (ص) رسيد، به خانه دخترش صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) آمد و نورچشمش را در پارچه اى سپيد پيچيده و خدمت رسول اكرم (ص) بردند آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
حضرت امام حسین(ع) مدت شش سال از عمر شریفش را در کنار پيامبر بزرگوار سپرى کرد و آن گاه كه رسول اکرم (ص) به لقاى پروردگار شتافت، مدت سى سال با پدر بزگوارش امیرالمومنین(ع) زيست.
چند سخن گهربار از امام حسین (ع)
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبْيدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَ هِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ.
حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: همانا عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى كنند كه آن يك معامله و تجارت خواهد بود و عدّه اى ديگر از روى ترس خداوند را عبادت و ستايش مى كنند كه همانند عبادت و اطاعت نوكر از ارباب باشد و طائفه اى هم به عنوان شكر و سپاس از روى معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مى نمايند; و اين نوع، عبادت آزادگان است كه بهترين عبادات مى باشد. تحف العقول: ص ۱۷۷، بحارالأنوار: ج ۷۵، ص ۱۱۷، ح ۵
قيلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ َحُسَيْنِ بن علىّ (عليه السلام): مُلْكُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قيلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّكَلُّفُ لِما لا يُعنيكَ.
از حضرت سؤال شد كرامت و فضيلت انسان در چيست؟
امام حسين عليه السلام در پاسخ فرمود: كنترل و در اختيار داشتن زبان و سخاوت داشتن،
سؤال شد نقص انسان در چيست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه كه مفيد و سودمند نباشد.
مستدرك الوسائل: ج ۹، ص ۲۴، ح ۱۰۰۹۹
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطى مَنْ لا يَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى عَنْ قُدْرَة، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.
حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: همانا سخاوتمندترين مردم آن كسى است كه كمك نمايد به كسى كه اميدى به وى نداشته است.
و بخشنده ترين افراد آن شخصى است كه ـ نسبت به ظلم ديگرى با آن كه توان انتقام دارد ـ گذشت نمايد.
صله رحم كننده ترين مردم و ديد و بازديد كننده نسبت به خويشان، آن كسى ست كه صله رحم نمايد با كسى كه با او قطع رابطه كرده است. نهج الشّهادة: ص ۳۹، بحارالأنوار: ج ۷۵، ص ۱۲۱، ح ۴.
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
«منا اثنا عشر مهديّا اولهم اميرالمومنين علي بن ابي طالب و آخرهم التاسع من ولدي و هو الامام القائم بالحق يحيي الله به الارض بعد موتها و يظهر به دين الحق علي الدين كله و لو كره المشركون له غيبة يرتد فيها اقوام و يثبت فيها علي دين اخرون، فيوذن و يقال لهم « متي هذا الوعد ان كنتم صادقين» اما ان صابر في غيبة علي الاذي و التكذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله صلي الله عليه و آله»
دوازده مهدی از ما است كه نخستین آنان علی بن ابیطالب و آخرین آنها نهمین فرزند من است كه امام قائم به حق است.
خداوند زمین مرده را به وسیله او زنده می كند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز می گرداند.
برای او غیبتی است كه گروه هایی در آن، از دین برمی گردند و گروه‌هایی دیگر بر آئین خود استوار می مانند و در این راه آزارها می بینند، به آنها گفته می شود این وعده كی واقع خواهد شد اگر راست می گویید.
آنانكه بر این آزارها و تكذیب ها صبر كنند مانند كسی هستند كه شمشیر به دست گرفته در پیشاپیش رسول اكرم صلي الله عليه و آله جهاد كند. كمال الدين ج۱ باب ۳۰ ح ۳
امام سجاد(ع)فرمود: من به بيمارى شديدى مبتلا شدم. پدرم بربالينم آمد و فرمود: ماتشتهى؟ فقلت: اشتهى ان اكون ممن لااقترح على الله ربىمايدبرهلى، فقال لى: احسنت ضاهيت ابراهيم الخليل صلوات الله عليه حيث قالجبرئيل(ع): هل من حاجه؟ فقال: لا اقترح على ربى بل حسبىالله و نعم الوكيل.»
چه خواسته اى دارى؟ عرض كردم: دوست دارم از كسانى باشم كه درباره آنچه خداوند برايم تدبير كرده، نپرسم. پدرم در مقابل اين جمله به من آفرين گفت و فرمود: تو مانند ابراهيم خليلى; به هنگام گرفتارى جبرئيل نزدش آمد و پرسيد: از ما كمك مى خواهى؟ اودر جواب فرمود:(درباره آنچه پيش آمده)از خداوند سؤال نمى كنم. خداوند مرا كافى است و او بهترين وكيل است. بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۶۷، ح ۳۴.
عبيدالله بن عتبه چنين مى گويد: «كنت عندالحسين بن على(عليهماالسلام)اذ دخل على بن الحسينالاصغر فدعاه الحسين(ع)و ضمه اليه ضما و قبل مابين عينيه ثمقال: بابىانت اطيب ريحك و احسن خلقك...»
«نزد حسين بن على(ع)بودم كه على بن حسين(ع)وارد شد. حسين(ع)(امام سجاد(ع))او را صدا زد، در آغوش گرفت و به سينهچسبانيد، ميان دو چشمش را بوسيد و سپس فرمود: پدرم به فدايتباد، چقدر خوشبو و زيبايى!» بحار الانوار
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
صاحب الامر بالمعروف یحتاج الی ان یکون عالما بالحلال و الحرام ، فارغا من خاصة نفسه، ناصحا للخلق، داعیا لهم بالطف، حسن البیان، عارفا بتفاوت اخلاقهم، بصیرا بمکر النفس، صابرا، لا یکا فیهم و لا یشکو منهم، لایستعمل الحمیه ، لا یغتاظ لنفسه
کسیکه امر به معروف می کند احتیاج دارد به اینکه به حرام و حلال عالم باشد
گرفتار نفس خود نباشد، خیرخواه مردم باشد، با مردم مهربان و رفیق باشد، گفتارش نیکو باشد
به تفاوت اخلاق مردم شناخت داشته باشد ( بداند هر کس خلق و خویی دارد و با هر کس باید به طور خاص سخن گفت) از مکر نفس آگاه باشد ( مبادا در قالب امر به معروف و نهی از منکر به اهداف شومی کشیده شود) صابر باشد ( اگر از مردم آزاری دید) انتقام نگیرد و شکایت نکند با تعصب عمل نکند
برای نفسش غیظ نکند ( غیظ او برای نفس خودش نباشد بلکه برای خدا باشد ) بحار / ج ۹۷ / ص ۸۳
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
کان لا یحل لعین مومنة تری الله یعصی فتطرق حتی تغیره
برای چشم با ایمان حلال نیست که ببیند معصیت خدا می شود و او دگر سو را بنگرد مگر اینکه گناه را دگرگون سازد. فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام ص ۷۲۲
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق
رستگـار نمی شوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد
(تاریخ طبرى،ص ۱،ص ۲۳۹)
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام):
لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
