امامی که برای غلبه بر کاخ نشینی تاریخ پادشاهی ایران قیام کرد و در اوج اقتدار زندگی در چند اتاق ساده در جماران را به رفتن به کاخ های عظیم نیاوران و سعد آباد ترجیح داد حالا و در نبود جسمی اش توسط برخی ها گرفتار کاخ نشینی ظاهری می شود .
به گزارش عصر امروز اگر چه هر سال در آستانه نزدیک شدن به سالگرد ارتحال امام راحل عظیم الشان یاد و خاطره بنیانگذار جمهوری اسلامی بیشتر از هر زمان دیگری در فضای کشور طنین انداز می شود اما این بار انتشار تصاویر جدیدی از مراحل نهایی ساخت و ساز حرم معمار فقید انقلاب حاشیه هایی مهم تر از متن را به وجود آورد که شاید بتوان گفت مراسم یادبود امسال را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد .
به گزارش افکار نیوز ، اولین جرقه توجه ها به سمت ساخت و ساز هایی که این روزها با هزینه های سرسام آور در جنوبی ترین نقطه تهران و به نام امام صورت می گیرد را یکی از یاران خود امام و مدیرمسئول فعلی روزنامه جمهوری اسلامی زد . آن جا که مسیح مهاجری در سرمقاله ای با انتقاد از رویه فعلی بازسازی حرم نوشت : " فضای بسیار وسیع، سقف و پایه‌های بسیار مستحکم و دیوارهای ضخیم بتونی اطراف، چنان توجه مرا به خود جلب کرده بودند که نتوانستم با حال عادی همیشگی مشغول زیارت شوم و بدون آنکه بفهمم چه کرده‌ام از همان مسیر برگشتم و غرق در این تفکر شدم که آیا امام خمینی با این هزینه کردن برای مقبره خود موافق است؟
در مسیر رفت، به هتل، تالارها، پاساژها، فروشگاه‌ها، گلدسته‌ها، گنبدهای کوچک و بزرگ و سایر ساخت و سازهای پرزرق و برق که در مجموعه‌ای با عنوان حرم امام خمینی ساخته شده‌اند خیره شده بودم و بدون آنکه ذره‌ای تردید کنم آنها را وصله‌های ناچسبی برای حرم امام خمینی یافته بودم، اما هنگامی که آن تونل و آن فضای وسیع و پرهزینه زیرزمین را دیدم، غربتی وصف‌ناشدنی برای امام خمینی احساس کردم که تا آن روز، احساس نکرده بودم. در مسیر بازگشت، تا زمانی که به خانه رسیدم، نتوانستم خود را از سئوالی که با آن درگیر شده بودم رها کنم."
بنا بر این گزارش از زمان رحلت حضرت امام و آغاز ساخت حرم و بارگاهی برای ایشان در طول همه این سال ها مردم با ساخت و سازهای عظیم و بازسازی های چند باره ای مواجه بودند که هیچ کدام با آرمان های امامی که خود را پیشوای مستضعفین می دانست برابری نمی کرد .
ساخت گنبد و گلدسته هایی که یک روز از برنزی به طلایی و روز دیگر از طلایی به نقره ای تغییر پیدا می کرد ، اضافه کردن پاساژ های عظیم و مجتمع های تفریحی و رفاهی و تالارهای لوکس و بزرگی که هر روز اطراف حرم امام را فرا می گرفت هیچ گاه آن چیزی نبوده است که باید از محل دفن فردی که برای تغییر نظام سرمایه داری نوین جهانی قیام کرده بود انتظار می داشت .
باید این را دانست که هیچ کس منکر عظمت امام خمینی (ره) و دینی که میلیون ها ایرانی به امامشان پس از تحمل قرن ها دیکتاتوری دارند نمی شود و حتما برای تجلیل کوچکی از این زحمات بزرگ ساخت حرمی متناسب با شان وجود نازنین امام ضروری بوده است اما تعریفی که برخی آقایان از شان و منزلت دارند ظاهرا با آرمان های خود امام فاصله زیادی دارد . میلیون ها نفر از مردمی که هر سال به عشق پیر و مرادشان که اکنون دیگر در بینشان نیست بر فاصله های مادی و معنوی فارغ می شوند و رنج راه های دور و نزدیک را بر خود می خرند تا ۱۴ خرداد را در جوار امام بگذرانند هیچ گاه در پی نشستن زیر برج و باروهای شیک و سالن های عریض و طویل خنک نبوده اند بلکه هر ساله زیر آفتاب و تنگی جا و نبود امکانات، فریاد وفاداری از روح الله سر داده اند و گله ای هم نداشته اند .
البته در همین سال ها هم سر تا سر حرم مشغول ساخت و ساز بوده است و هیچ گاه کسی حرم امام را خالی از پیمانکاران ساخت و ساز بخش های مختلف ندیده است اما به نظر می رسد همان حرم ساده و بی آلایش که عاشقان امام به آن عادت داشتند به مراتب از قصری که امروز به نام حرم امام آماده بهره برداری می شود، به امام و آنچه که از امام می شناختیم نزدیک تر بوده است .
امامی که برای غلبه بر کاخ نشینی تاریخ پادشاهی ایران قیام کرد و در اوج اقتدار زندگی در چند اتاق ساده در جماران را به رفتن به کاخ های عظیم نیاوران و سعد آباد ترجیح داد حالا و در نبود جسمی اش توسط برخی ها گرفتار کاخ نشینی ظاهری می شود . از طرفی کوخ نشینانی که رهبرشان یک موی آنها را با صدها کاخ نشین عوض نمی کرد و دلخوش به دیوارهای کاهگلی حسینیه جماران و دیوار های سیمانی حرم امام شان بودند امسال و سر قرار سالانه شان با امام شاید با مقتداشان غریبگی کنند چرا که آنها انتظار کاخ نشینی را از امام نداشته اند .
همه مردم باید بدانند آنچه این روزها در حرم امام نمود پیدا کرده است را نباید به هیچ عنوان به پای امام بنویسند چرا که این قصر بی شباهت به امام، روی تفکر کسانی شکل گرفته اند که دوست داشتند امام را به موزه بفرستند ! کسانی که اگرچه شاید به هر صورت خود را منتسب به امام و یا راه او کنند اما با بی توجهی های عمیق خود در این سال ها به اهداف و آرمان امام نشان داده اند کوچک ترین قرابتی با بنیانگذار انقلاب اسلامی ندارند .
خرج های عظیمی که امروز به بهانه شان امام در حرم این مرد تاریخ ساز کشور صورت گرفته و حتما محل هزینه مهم تری برای آن ها وجود داشته است از سوی افرادی است که اشرافی گری و نمادهای آن را حتی در عرصه هایی مانند مسجد نماد تفاخر و فرهنگ بالا می دانند و تلاش دارند حالا در نبود امام و زیر نام حرم ایشان رنگ اشرافی گری را به حرمش بیاورند .
افرادی که امروز برای امام راحل شبه قصر و سنگ ییک تکه نفیس و مقبره شبیه پادشاهان فراهم کردند اگر یاد پیر جماران که گفت : "ما بحمدالله امروز همه دست اندرکارهایمان کاخ نشین نیستند , دولت ما یک دولت کاخ نشین نیست . آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد , آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم ." نیستند لااقل به فرمایش رسول گرامی اسلام و خاتم پیامبران گوشه توجهی کنند که حضرت فرمودند : "زینت نکنید مسجدهایتان را، آن گونه که یهودیان و مسیحیان عبادت گاه های خود را زینت می کنند چرا که چون عمل گروهى بد شود مساجد خویش را زینت کنند.."
