این روزها در گوشه و کنار شهر و روستا دیده وشنیده می شود؛ اینهائیکه در زمان جنگ و غربت انقلاب اسلامی پرچمدار صف اول مبارزه جهاد و شهادت بودند. امروز تعداد قابل توجهی از آنها گرفتار هزینه های روزانه و درمان گشته و بعضا از حداقلهای یک زندگی آبرومندانه و عزتمندانه محروم هستند و اغلب مثل شمع می سوزند و صدایشان هم در نمی آید.
به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز در زمانیکه انقلاب نوپای ایران پرچم اسلام رابدست گرفته ودراوج غربت بسر می بُرد، حرامیان باپشتوانه مستکبرین عالم به انقلاب ایران حمله و قصد سرنگون کردن پرچم اسلام را داشتند که عده زیادی از مردم بویژه جوانان عزیز ندای هَل مِن ناصرِ حسین بن علی را که درسال ۶۱ هجری و در روز عاشورا در بین الحرمین سر داده بود، شنیده و لبیک گویان و مردانه پای کارآمدند و با امام جامعه بیعت بستند که بیش از ۲۰۰ هزار شهید و۵۰۰ هزار جانباز و۴۴ هزار اسیر را به پای پیمان خود گذاشتند و میلیونها بازمانده دوران دفاع مقدس ماندند که از انقلاب و ارزشهای اسلام و امام جامعه دفاع کنند تا عاشورائی دیگر تکرار نشود به امید آنکه پرچم اسلام را بدست صاحب اصلی خود بسپارند .
امام خمینی(ره) در وصیتنامه خود توصیه کرده بودند که: نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت درپیچ وخم زندگی به فراموشی سپرده شوند. اما هزاران افسوس که بعد از امام راحل و بصورت تدریجی این توصیه و وصیت کمرنگ؛ و حالا بجائی رسیده که گوئی اصلاً رزمنده و ایثارگری وجود نداشته و حرمتی نمانده که بخواهد رعایت شود.
این روزها در گوشه و کنار شهر و روستا دیده وشنیده می شود؛ اینهائیکه در زمان جنگ و غربت انقلاب اسلامی پرچمدار صف اول مبارزه جهاد و شهادت بودند. امروز تعداد قابل توجهی از آنها گرفتار هزینه های روزانه و درمان گشته و بعضا از حداقلهای یک زندگی آبرومندانه و عزتمندانه محروم هستند و اغلب مثل شمع می سوزند و صدایشان هم در نمی آید.
اما در مقابل این مردان و زنان بی ادعاء؛ جماعتی بی دردِ خارج تحصیل کردهِ لیبرالِ غربگرا چنان مسابقه ای برای غارت بیت المال و زندگی اشرافی به راه انداخته اند که گوئی به غنائم جنگی دست پیدا کرده اند.
معمولاً فرزندان و بستگان اینها را باید در خارج از کشور؛ و خودشان را در سفره های رنگین و خانه های اشرافی؛ فتنه ها و زندانها جستجو کرد.
امیرالمومنین(ع) و پیامبر خدا(ص) چنان حُرمتی برای رزمندگان قائل بودند که گوئی به آنها بدهکار هستند و عزیز تر از اینها وجود ندارد. بگذریم و بماند.
ازدولت ؛ بویژه شخص آقای رئیسی انتظار می رود که چراغ بدست گرفته و این آبرومندان فراموش شده ی پنهان را پیدا کنند. چون تعداد قابل توجهی از این عزیزان، مُعسر؛ مستاجر؛ بیمار؛ گرفتار و در شرایط سختی زندگی می کنند.
۲ مهر ۱۴۰۰ فرهادنیا
