به گزارش
سرویس فرهنگ و چامعه عصر امروز؛ ۷۲ تن یاران با وفا و۸۴ زن و بچه آمدند که بمانند؛ و در این ماندن بپای دوست کشته و یا اسیر شوند.
🔺من و تو چه❓آمده ایم بمانیم و یا می رویم⁉️
🔹در یکسو ۳۰ هزار جاهلِ گمراه و فریب خورده و مستضعف فکری و عقیدتی و اغلب معاندِ کینه جو و منافق وبا شکمهای آلوده به حرام برای حضرت سیدالشهداء(ع) مستی و عربده کشی می کردند.
🔺و در سوئی دیگر؛ خیمه های محقر؛ اما نورانی و با انسانهای پاک و زلال از معرفت الهی مشغول عبادت و قرائت قرآن و دعاء و مناجات و تضرع به درگاه الهی می باشند.
✅ امام حسین(ع) برای حُجت فرمودند:
🔹هر که می خواهد از تاریکی شب استفاده کند و برود من بیعتم را برداشتم.
🔺ناگهان؛ اصحاب دلباخته با ناله و گریه گفتند: آقا جان کجا برویم؟ ما آمدیم که بمانیم و تو را تنها نخواهیم گذاشت.
🔹امام فرمودند: دشمن با من کار دارد و قصدجان مرا کرده شما آزادید بروید.
اصحاب گفتند: حسین جان ما می خواهیم سپر جان تو باشیم ما را از خودت جدا مکن.
🔺نکته اینجاست: که یک گروه ۷۲ نفره؛ با قبول یک واقعه وحشتناک و بی سابقه (به اندازه همه تاریخ) در عرض یک صبح تا غروب ماندند و درخشیدند و ماندگار شدند.
🔹آیا من و تو با امام خود تا آخر می مانیم؟ آیا من و تو به همراه یک جمعیت
۹۰ میلیونی در عرض و فرصت چهل و هفت ساله ماندگار می شویم یا از یاد می رویم؟ بقاء می شویم؟ یا فنا می شویم؟ دست خودمان است یا دست سرنوشت؟ تقدیر است یا تدبیر؟ خواستن است یا نخواستن؟ بلاخره در کجای این جبهه قرارگرفته ایم؟
🔺چه خوش درخشیدند فرماندهان عالیرتبه نظامی و دانشمندان هسته ای و مردم عزیزی که در جنایت اخیر رژیم صهیونیستی مظلومانه بشهادت رسیده و ارباً اربا گردیدند و مقدمه محرم امسال ما شدند و در این شب عاشورا میهمان امام حسین (ع) و شهدای کربلا گردیدند.
۱۴ تیر ۱۴۰۴ (نهم محرم) فرهادنیا
