عدم‌حضور رهبر انقلاب، برخلاف انتظار عمومی، به شدت تکان‌دهنده و هشداردهنده بود. زیرا در قاموس فرماندهی، سکوت در چنین لحظاتی دقیقاً به معنای آغاز «مدیریت جنگ» است.
یکی از فعالین فضای مجازی طی یاداداشتی نوشت:
وقتی سکوت، پرصداتر از فریاد است
✍️ تحلیل‌نامه راهبردی از رفتار فرماندهی کل قوا در شب عزای حسینی
در حالی که بسیاری چشم‌انتظار حضور رهبر انقلاب در مراسم عزاداری شب‌های محرم در حسینیه امام خمینی (ره) بودند، غیبت معنادار ایشان در مراسم امشب را باید فراتر از یک تصمیم ساده مذهبی یا شخصی دانست؛ این غیبت، پیامی استراتژیک برای مخاطبی خاص بود: دشمن.
🔻 اگر رهبر انقلاب امشب حضور می‌یافتند...
حضور ایشان می‌توانست از دید تحلیل‌گران غربی و صهیونیستی چنین معنا شود که فرمانده کل قوا، وضعیت فعلی را بحرانی یا جنگی نمی‌داند و کشور در شرایط "عادی" است؛ درست مثل همیشه.
اما...
🔺 وقتی رهبر نیامد، پیام خطر ارسال شد
عدم‌حضور رهبر انقلاب، برخلاف انتظار عمومی، به شدت تکان‌دهنده و هشداردهنده بود. زیرا در قاموس فرماندهی، سکوت در چنین لحظاتی دقیقاً به معنای آغاز «مدیریت جنگ» است.
📌 این یعنی:
رهبر، وضعیت را تماماً جنگی تلقی کرده است
کشور وارد فاز «آمادگی تمام‌عیار» شده است
تصمیم گرفته‌اند که در صورت گستاخی مجدد دشمن، تا انتهای درگیری پیش بروند
دیپلماسی نرم جای خود را به اشراف اطلاعاتی و فرماندهی سخت داده است
💥 دشمن، این پیام را چگونه می‌فهمد؟
آن‌ها اکنون با ایرانی مواجه‌اند که:
دیگر «انتظار مذاکره» ندارد
«سیاست‌گذاری»اش را با فرض جنگ بازطراحی کرده
و رهبرش شخصاً نشان داده که نه تنها از جنگ نمی‌هراسد، بلکه آماده فرماندهی آن است
آنچه امشب در سکوت حسینیه رخ داد، از هزار خطابه و شعار قوی‌تر بود. چون در زبان سیاست و قدرت، "عدم حضور" در لحظات خاص، گاهی برابر است با "اعلام وضعیت ویژه".
📎 پی‌نوشت:
جمهوری اسلامی ایران، آنچه رخ داد را نه پایان ماجرا می‌داند، نه از آن ترسیده، و نه نسبت به آن بی‌اعتنا شده است. بلکه اراده آن است که دشمن گستاخ، دست‌آموز شود.
و این، به اذن خدا، رخ خواهد داد.
