به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز؛ ماه ذیقعده ماه خاندان سلطان ایران زمین، امیر طوس، حضرت مولانا علی ابن موسی الرضا المرتضی سلام الله علیهم اجمعین می باشد که اولین روز آن نیز با سالرزوز ولادت کریمه اهل بیت حضرت فاطمع معصومه سلام الله علیها می باشد.
ضمن تبریک این میلاد خجست به ساحت قدسی بقیت الله العظم ارواحنا فداه و نایب بر حقش و تمای شیعیان بالاخص دختران ایران زمین اشعار زیر را تقدیم شما می نماییم:
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیهاای عطر خوش باور، یا حضرت معصومه!
چون باغ بهار آور، یا حضرت معصومه!
ماراست گل رویت! بل خاک سر کویت!
آیینهٔ جان پرور، یا حضرت معصومه!
ای ماه که از نورت! روشن شده در طورت!
خورشیدِ بلند اختر، یا حضرت معصومه!
ای برگ و بر یاسین، در باغ حیا و دین!
آرام دل حیدر، یا حضرت معصومه!
در دائرهٔ فریاد، هرگز نبری از یاد
مارا به صف محشر، یا حضرت معصومه!
از فیض گذرگاهت! شد خاکِ سر راهت!
مارا همه تاج سر، یا حضرت معصومه!
آیین کرامت را، خورشید امامت را
ای خواهر گردون فر، یا حضرت معصومه!
چون شمع به هر محفل، هستی همه جا هم دل
با شمس فلک افسر، یا حضرت معصومه!
در باغ دل رحمت، هم نامی و هم صحبت
با دختر پیغمبر، یا حضرت معصومه!
چون فاطمه ی زهرا، در باغ دل طاها
هستی تو گل باور، یا حضرت معصومه!
دل از تو شده روشن، نامت شده در گلشن
گلواژهٔ هر دفتر، یا حضرت معصومه!
در دیدهٔ آب و گل، از هرچه بگوید دل
شأن تو شده برتر، یا حضرت معصومه!
مثل تو نخواهد دید، در آینه بی تردید
چشم دل قم دیگر، یا حضرت معصومه!
#استاد_محمد_علی_صفری_زرافشان
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیهاگردیده عیان اهل ولا رحمت دادار
خورشید و مهی در مه ذالقعده پدیدار
در اوّل مَه دختری از عترت طاها
نور بصر فاطمه و حیدر کرّار
در خانه ی موسی پسر حضرت صادق
آمد به جهان نور دل او گل بی خار
بانوی کریمه که بُوَد بارگهش قم
خواهر بُوَد این فاطمه بر ثامن الاطهار
در یازدهمِ این مه ذالقعده ی زیبا
با اذن خدا آمده در صحنه ی این دار
سوم علی آن کس که ملقّب به رضا شد
باشد حرم محترمش مطلع الانوار
در شأن و مقامش بُوَد این بس که به عالم
فرموده وَرا پاره ی تن احمد مختار
بر ما نظری گر ز عنایت بنماید
هشتم وصی ختم رسل سید ابرار
حاجات محبان همه را می دهد از لطف
با گوشه ی چشمی بگشاید گره از کار
ای خسرو خوبان به گدایان نظری کن
ما ریزه خور خوان شماییم و به غم یار
یا رب تو قبول عرض ارادت ز مقدّم
فرما ز ره جود و کرم خالق غفار
#حسین_مقدم
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیهاامشب از آسمان مهِ انور رسیده است
آیینه ای زِ نورِ پیمبر رسیده است
این جلوه و جلالِ کدامین ستاره است
کز آسمان به جلوه ی دیگر رسیده است
کم کم طلوعِ صبح وفا دیدنی بود
گویی شبِ فراق به آخر رسیده است
از مشرقِ مدینه پِیِ عرض احترام
مِهرِ فلک به دامنِ پر زَر رسیده است
وقتی طنینِ بال ملائک بلند شد
آمد خبر که جلوه ی داور رسیده است
یک گل به نام حضرت معصومه از خدا
امشب به دستِ موسیِ جعفر رسیده است
هفت آسمان نظاره گر او بُوَد که او
با شوکت و جلالت و با فر رسیده است
آیینه دارِ زُهره ی زهرا رسید و باز
گفتند نور زهره ی اَزهر رسیده است
این است بانویی که مقامِ رفیع او
تا بامِ عرش خالق اکبر رسیده است
این است گوهری که ز دریایِ علم و دین
بر ساحل حقیقتِ باور رسیده است
این است آن کریمه که از جود و مکرمت
فیضش به ناتوان و توانگر رسیده است
این است آن شفیعه که از قدر و منزلت
آوازه اش به عرصه ی محشر رسیده است
کم گفته ام اگر که بگویم برای او
همچون مقام ساره و هاجر رسیده است
هرچه رسیده است بر آن حضرت از خدا
از قدر روزگار فزون تر رسیده است
از داستانِ غربت درد آشنای او
خونابِ سینه بر مُژه ی تر رسیده است
کی ناامید می رود از درگهش برون
هر کس که با امید به این در رسیده است
بر زائرِ بهشتی کویش ندا دهند
لب تشنه ای به چشمه ی کوثر رسیده است
با التفات اوست (وفایی) اگر تو را
از کردگار رزقِ مُقَدَّر رسیده است
#سید_هاشم_وفایی
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیها
شب میلاد بانوی نور است
بَزم شادی عاشقان جوراست
آسمان دلم پُر اَنجُم شد
غَرق نور مَدینَهٔ قُم شد
شهرقُم شهرعشق وایمان است
بَلده أی اَز بلاد ایران است
آسمانش همیشه نورانی است
پُرزعطر خوش مُسلمانی است
سَرزمینی که غَرق اَنوار است
سرخوش ا‌زجلوه های ایثار است
فاخلع نَعلیک این زمین طوراست
وادی عشق ومَحبَط نور اَست
عاشقان سرخوش اَزکراماتند
زائر عَمّه جان ساداتند
باده اَزدست حور می نوشند
اَزشراب طَهور می نوشَند
بلبلان نغمه خوان وحیرانند
برسَرشاخ گل غَزل خوانند
دل پَریده ببام بیتُ النور
شددلَم مست جام بیتُ النور
شارع فیض ما «اِرَم» باشد
این حرم خانه محترم باشد
تا دلم یاکریم این بیت است
قبله گاهم حریم این بیت است
خاکش علاّمه پَروراست این جا
پُرِ اَز دُرّ وگوهَراست این جا
شیعه تاسَربَر این حَرم دارَد
کی هَراسی زدَرد وغَم دارد
صحن آئینه أش بهشت من است
آبرودار روی زشت من است
خسروی فَر
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیها
قلم تو را حرم امن اهل‌بیت نوشت
ببین به روی تو آغوش باز کرده بهشت
که با تبسّم تو سلسبیل می‌خندد
به شوره‌زار تو جنگل دخیل می‌بندد
به رسم عاطفه داری همیشه حکم وطن
که جار می‌زند این را نماز کامل من
همیشه گفته‌ام، این بیت‌ها گواه من است
که قم دیار من است و پناهگاه من است
در استغاثه و اشک و إنابه دیده تو را
کسی که حجره به حجره نفس کشیده تو را
اگرچه کنج لبت چلۀ سکوت نشست
سکوت نیست، که تصنیف بی‌کلام دل است
شدی به ذکر و به تسبیح، هم‌کلام خدا
به سجده‌های نماز شبت، سلام خدا
نسیم بندگی‌ات با خودش بهار آورد
عطش همیشه تو را روزه‌دار بار آورد
همیشه سوخته‌ای از غم حسین شهید
به روی زخم دلت آب هم نمک پاشید
پر از سؤال و جوابی، همیشه در فکری
به پیشگاه خداوند، دائم‌الذکری
که چشمه‌های فقاهت شد از دلت جاری
کویر هستی و غرق بحارالأنواری
تو مهد فقه و اصولی، تو رایةالعلمی
تو شهر دین رسولی، مدینة‌العلمی
مدینه‌ای که پر از عطر نام فاطمه است
مدینه‌ای که امامش، امام فاطمه است
مدینه‌ای که سروده‌ست شعر بیداری
علی علی شده در کوچه کوچه‌اش جاری
مدینه‌ای که اصول تقیه را بلد است
و خط به خط همۀ شقشقیه را بلد است
مدینه‌ای که قم است و مدینه‌ای که قیام
و پای حرف دلش، ایستاده پای امام
مدینه‌ای که در آن قبر فاطمه پیداست
درخششش همه از نام نامی زهراست
گذشت و روزی ما گشت عزّتی علوی
مدینه‌ای زهرایی، ولایتی علوی
#عباس_همتی
#مدح_ ولادت_حضرت_معصومه سلام الله علیها خُلق و خویش مهربان و محشر است
حرف هایش؛ آیه آیه کوثر است
بر نگین دستهایش حک شده:
عصمت الله است؛ درّ و گوهر است
مثل زهرا(س) هست نامش فاطمه(س)
چادرش آیینه دارِ مادر است
عالِم است و قلبِ بابایش مدام
بیقرار و عاشقِ این دختر است
از صمیم جان "فداها" گفته و
ذکرِ خیرش صد هزاران دفتر است
نیست همکفوی برایش جز "کرَم"
بانویی که با "سخاوت" همسر است
خواندمش معصومه(س)-ساداتِ رضا(ع)
چون برادر، دوستدارِ خواهر است
دخترِ موسی بن جعفر(ع) آمده
اول ذی القعده روز دختر است!
#مرضیه_عاطفی
