عصر امروز - مثنوی «انتقام»

مثنوی «انتقام» تقدیم به‌تمامی شیعیان و منتظران راستین حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز منصور نظری شاعر متعهد کشورمان جدیدترین سروده خود را تحت عنوان مثنوی «انتقام» تقدیم به‌تمامی شیعیان و منتظران راستین حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف برای عصر امروز ارسال کرده است که از نظر خوانندگان عزیز می گذرد:

بِسم رَبِّ الفاطمه، یاس کبود - نقطۀِ غمبارِ پرگار وجود

سینه می‌سوزد زِ داغِ فاطمه - سوز و سازی تا ابد بی خاتمه

کوچه و یاسِ غریب و اشک و آه - ضربِ سیلی، کَرده نیلی، رویِ ماه

شیعه از این غم کُجا یابد خلاص؟ - بینِ دیوار و دری، جا مانده یاس

دست و بازو بسته حیدر را نگاه - پُشتِ دَر می‌اُفتد از پا خَسته ماه

غرقه در خون با علی سازد وِداع - آن حَرَم را کرده با جانش دفاع

بی مزار و بی‌نشان ، بانوی عشق - یارِ غمخوار علی در کویِ عشق

شیعه یعنی داغِ زهرا داشتن - با علی شوقِ علم برداشتن

شیعه یعنی یک مزار بی‌نشان - سینه از سوزِ ولا آتش‌فشان

شیعه یعنی، بی‌نهایت بی‌کَسی - همچو زهرا بر علی دلواپَسی

شیعه‌ایم و قومِ عاشق‌پیشه‌ام - اهل مهر و منطق و اندیشه‌ایم

چون سعودی‌ها نه ایم از اهلِ کین - باده‌نوشیم از خُم عین‌الیقین

ما ز نسل آرشیم و گیو و طوس - کِی هراسیم از هجومِ اشکبوس

روم و تازی، ترک و تاتار و عرب - نام ایران از شکوه آرد به لب

تخمۀِ رستم زِ نسل زالِ زَر - کِی کُند از جنگ با ظالم حذر

رَخشِ ما را بار دیگر زین کنید - آن نشانِ کاوه را آذین کنید

کاویانی، کو درفشِ پُر غرور - تا برافرازم به لشکرگاهِ نور

آریایی لشکری حیدر خُروش - آمده خون در رگ آنان به جوش

ای کمانگیران کمان‌ها زه کنید - یاوری باید که با کاوه کنید

ای سپاه آرش و گودرز و گیو - کعبه را باید گرفت از دست دیو

کعبه تا کِی بندیِ ضحاک‌ها - جویِ خون تا کِی روان بر خاک‌ها

از یمن تا کِی بخیزد اشک و آه - تا به کِی گوید علی دردش به چاه

دست‌وپا تا کِی زند در خون دمشق - سر به نیزه تا کِی از مردانِ عشق

عالمی آشفته از جورِ سعود - جاری از خونِ شهیدان گشته رود

صعده صنعا، حَجه، فوعه تا حلب - گشته از ظلم سعودی جان به لب

حیدری باید کُند فتحِ ریاض - پس بگیرد از سعودی‌ها حجاز

هم علمداری چو عباسِ علی - همچونان قاسم سلیمانی یَلی

تا به‌صف سازد سپاهِ شور و شِین - با نوایِ یا لثارات الحسین

شیعه مردان آبروداری کنید - کربلا برپاشده کاری کنید

کُنج خانه اِی زپا بنشسته ها - عهد یاری با ولایت بسته‌ها

وقت آن شد تا علمداری کنید - نهروان را با علی یاری کنید

کعبه را باید گرفت از اَهرِمَن - فتحِ مکه باید از سَمتِ یمن

کربلایی گشته برپا در میان - یا لثارات الحسین ای شیعیان

محشری ‌اِی عاشقان بر پا کنید - انتقامِ سیلی زهرا کنید

در میان بربسته باید ذوالفقار - همچو حیدر بر شهادت بی‌قرار

تیغ باید تا که رویارو زنیم - چون علی بر عَبدُوَد هِی هو زنیم

با سعودی این مُدارا تا به کِی؟ - دست و بازو بسته ما را تا به کِی

اذنمان ده حضرت سید علی - مکه گیریم از برایت ای ولی

ای‌خوشا اندر پی‌ات خواندن نماز - با سلیمانی پس از فتحِ حجاز

با خراسانی علم بردارها - یا لثارات الحسین، عمارها

گِرد حیدر مجمع یاران بَسی - یار صادق چون ابوذر کو کَسی؟

اَینَ عمار آن به لب آورده پیر - یاریِ یاران به او بَس گشته دیر

همچو اَشتَر جان‌به‌کف بنهاده کو - کرده نوش از خُم، غدیری باده کو؟

نهروان را با علی عمار کو؟ - چون نمر آن شیخ سر بر دار کو ؟

لشکری باید همه عمارها - تا سعودی را کِشد بردارها

ای قمر رویان علمداری کنید - با ولی در کربلا یاری کنید

انتقامِ آن رُخ نیلی کنید - هم قصاص او که زد سیلی کنید

او که از سر معجر زهرا کشید - او که خونِ قلبِ حیدر را چِشید

قومِ من از او بگیرید انتقام - او که آتش زد به عاشورا خیام

قومِ من باید همه مُختار شد - با وَلی باید علم بر دارشد

ای زنسل کاوه‌ها باید قیام - ظُلم ضحاکان بگیریم انتقام

نعره هر ذره زند، «منصور اَمِت» - آمد از سمتِ خدا دستور، «اَمِت»

انتقام از آنکه پهلو را شکست - دست و بازویِ علی از کینه بست

انتقامِ آنکه زد بر فرقِ عشق - بر اسارت برده زینب را دمشق

انتقامِ آن سه‌ساله یاس را - انتقامِ حضرتِ عباس را

شیعه مردی کو به پا خیزد به عشق - تا که یار آید یمن را چون
دمشق

تا بگیرد انتقام فاطمه - تا دهد بر رنجِ شیعه خاتمه

از سعودی‌هایِ فرتوت و خرفت - انتقام ای شیعیان باید گرفت

یا لثارات الحسین اِی یارها - فتح مکه باید اِی اَحرارها

هان زِ جا خیزید ابوذر وارها - مکه تا گیریم از این کفتارها

از سعودی‌ها بگیریم این تقاص - انتقام از آنکه زد سیلی به یاس

آنکه فرقِ حیدری را چاک کرد - بی کفن مولایِ ما در خاک کرد

آن شکسته عهد و پیمان غدیر - او که ناموسِ علی را بُرد اسیر

خون به جوش آمد به رگهامان وَلی - اذنِمان ده حضرت سید علی

تا بگیریم از سعودی‌ها حجاز - بیرقت در مکه آریم اهتزاز

سینه مالامال درد است ای دریغ - باده نوشد حَنجرم از لعلِ تیغ

شیعه را باید بخیزد لشکری - تا نمیرد راه و رسمِ حیدری

تا بگیریم از سعودی مکه را - تا برانیم آلِ شیطان از حرا

جانِ زهرا یاس سیلی خورده‌ات - مادرِ وقت جوانی مرده‌ات

جانِ یاسِ پشت در اُفتاده‌ات - قَد کمانِ دل به حیدر داده‌ات

ای پریشان‌خاطرت شام و عراق - یوسف زهرا دگر بس کن فراق

کِی شود تا در سحرگاهِ حجاز - پرده از رخ افکنی یکسو به ناز

کِی شود در مسجد الاحرامِ یار - خود بگویی سَر شد آخر انتظار

کِی شود بانگ اَنَالمهدی زَنی - ریشۀِ ظلمِ سعودی را کَنی

دل‌پریشانم، وَلی را یار کو؟ - چون سلیمانی، ابوذر وار کو؟

ای به‌ظاهر با علی یاران بَسی - یارِ صادق چون ابوذر کو کَسی؟

کو علمداری چو اَشتَر اهلِ عشق - تا بگیرد با سلیمانی دمشق

دل‌پریشانم ولی را فتنه‌ها - کُهنه یارانش کُنند او را رها

گو رهایت کُهنه یاران آورند - فتنه‌ها با تو هزاران آورند

گر رَها گردی میان تنها و تک - با تو می‌مانم، جگرخونِ فدک

با تو عماری خوشا ای پیرِ عشق - تا بگیری مکه را همچون دمشق

ای تَشیُع را علم بگرفته دست - کربلا برپا کنی مارا خوش است

ای رُخت آیینۀ حیدر نما - یا لثاراتَ الحسین اِی پیرِ ما

از نیام آور برون تیغ دودَم - بیرقِ سرخ حسینی کن عَلَم

اذنمان ده بر جهادِ با سعود - او که معجر از سر زهرا گُشود

از سعودی تا بگیریم انتقام - ذوالفقارت را برون کش از نیام

ای خراسانی«اَمِت» این آل پست - آنکه از کین پهلوی زهرا شکست

نادر اِی در ظُلمتِ اسکندری - ای منافق دشمنِ پیغمبری

وعدۀِ حق را مگیرش سَرسَری - می‌زنم کوسِ تو از رسواگری

ای نمک را در فساد آورده غَرق - ای به فرعونی شده ظالم به خَلق

حُکم حق را بر تو جاری می‌کنیم - غرقه در نیلت به خاری می‌کنیم
به امید ظهور حضرت یار ...

وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ
سحرگاه یک‌شنبه 20 دی‌ماه 1394 – منصور نظری