به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز؛ ماه رحمت و برکت و مغفرت به اتمام رسید و حسرت آن بر دل مومنین روزه دار و همه اهالی رفاقت الهی بر جای ماند.
ماهی که ماه خدا بود و خداوند در آن حسنات را می افزاید و گناهان را پاک می کند و آن ماه برکت بود. درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده می شد و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
و ماه مبارک رمضان ماهی است که ابتدایش رحمت و میانه اش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم است و امیدواریم که همه اینها شامل حال ما بشود.
اشعار زیر را در وداع با این ماه بزرگ تقدیم نگاه خوبتان می نماییم:
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضانسفره را جمع نکن، باز گدا پشت در است
باز کن در به رویم، آبرویم در خطر است
رحم کن، آتش هجران جگرم را سوزاند
چونکه اسمم پس از این رهگذر دربدر است
همه رفتند و من بی سر و پا جاماندم
آنکه آلوده و بی کس شده این یک نفر است
آشناها چقدر بر سر من داد زدند
آنقدر بنده ی تو وقت گناهان قدر است
دست خالی مرا هیچ رفیقی نگرفت
خرج بیچارگی ام گردن این چشم تر است
کمکم کن که زمین خوردن من نزدیک است
آنچه که وزر و وبالم شده این زخم پر است
باز ذکرم شده امشب بعلیِِ بعلی
چکنم! هر قسمی غیر علی جان ضرر است
چون که مهمان شب اول قبرم حسن است
عفوت از آنچه که فکرش بکنم بیشتر است
می رسد وقت سحر، عطر و بوی کرببلا
هر نسیمی که می آید طرفم خوش خبر است
من فدای غم چشمان اباعبدالله
که مویش دورِ دو دست عدوی خیره سر است
مادری کاسه ی آبی ته گودال آورد
آه! چشمش به لب خاکی و خشک پسر است
گفت اگرچه ز در خانه لگد خوردم من
چکمه ی قاتل تو باعث درد کمر است
#رضا_دین_پرور
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضانای ماه تنزل ملائک! بدرود
نور ملکوتِ جان سالک! بدرود
ای خواهش عارفان، بهار قرآن!
ای مطلع فجر «َامرِ رَبِّک»! بدرود
::
ما را به تبسم دعا بردی تو
تا روشنی فرشته‌ها بردی تو
ما را ز فریب اهرمن کوچاندی
تا حضرت دوست، تا خدا بردی تو
::
ای ماه عزیز! حق نگهدارت باد
خورشید، فدای چشم بیدارت باد
ای لیلۀ قدر! در دل بیداران
تا صبح وصال، شوق دیدارت باد
::
ای فرصت ناب عشق‌بازی با او
تفسیر فصیح آیه‌ی " الّا هو "
حقا که فراق جانگدازی داری
ای ماه عزیز! مژدۀ وصل‌ات کو؟!
::
ای سورۀ دل‌نواز! نشناختمت
ای مایۀ سوز و ساز! نشناختمت
سی روز شکوه «رَبَّنَا» را دیدم
یک ماه گذشت و باز نشناختمت!
::
یک ماه، فرشته همنشین ما بود
آیینه و نور، سرزمینِ ما بود
از خویش تهی و از خدا پُر بودیم
اخلاص، رفیق نازنین ما بود
::
سی روز تمام، با خدا خوش بودیم
با شوق تبسم دعا، خوش بودیم
در لیلۀ قدر، زیر سقف توبه
با هلهلۀ فرشته‌ها خوش بودیم
::
سی روز به شهر جان، غزل‌خوان گشتم
دنبال ظهور نور انسان گشتم
در ظلمت جسم، من پریشان بودم
در پرتو روزه، من پریشان گشتم
::
سی روز خدا ز بام و در، گل میریخت
با دست فرشته، در گذر گل میریخت
با تکیه کلام: "من تو را بخشیدم"
از باغ تبسم سحر گل میریخت
::
یک ماه تمام، بندگی می‌کردیم
افطار و سحر، پرندگی می‌کردیم
بر سفرۀ نور، معرفت می‌خوردیم
با روزی روزه، زندگی می‌کردیم
::
در لیلۀ قدر، بیکران را دیدیم
در جسم زمین، نزول جان را دیدیم
با چشم فرشته سی بهارستان از،
زیبایی ماه رمضان را دیدیم
::
با ظلمت نَفس، با هوس جنگیدی
با هر چه که «من»، نَفس نَفس جنگیدی
سی روز تو آسمان تبسم کردی
ای روح پرنده! با قفس جنگیدی
::
"هو" گفتم و جانِ من شد از تن خالی
از حیلۀ رنگ رنگ دشمن خالی
سی روز فضای سینه پُر شد از دوست
از همهمه و هی هی «من، من » خالی
::
در ماه خدا، خانه تکانی کردیم
همپای فرشته، مهربانی کردیم
جان را که اسیر تخته‌بند تن بود
در فرصت روزه، آسمانی کردیم
::
بر سفرۀ روزه، ما مُکرم گشتیم
در خلوت اُنسِ دوست، مَحرم گشتیم
از دخمۀ نَفس، سر برون آوردیم
در مکتب صبر روزه، آدم گشتیم
::
بیداری ماه رمضان رفت، دریغ
این آینه از دست جهان رفت، دریغ
جان بود به جسم مُردۀ این دنیا
ای دلشدگان! جان جهان رفت، دریغ
✍ #رضا_اسماعیلی
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضانای ماه خدا. خدا نگَه دار توباد
وی ماه دُعا. خدا نگَه دار توباد
ای ماه بهارعشق وعرفان رَفتی
با شور ونَوا خدا نگَه دار تو باد
سی روزتودَرحال مناجات گذَشت
روحی به فَدا . خدانگَه دار تو باد
سی روز وشَبَ توگَریه کَرده مَهدی
هَرصُبح ومَساء. خدا نگَه دار تو باد
ای روح دُعا. بَهار قُرآن بدرود
رَفتی به کُجا. خدا نگَه دار توباد
اَزلیلهٔ قَدر توچه قَدری پیداست
ای کوه عَطا . خدا نگَه دار تو باد
درباغ تَبسُمَّت گُل عَفو شکُفت
با دَست دُعا. خدا نگَه دار تو باد
مَن مُطمئنَم که خالق بَخشَنده
بَخشیدمَرا. خدانگَه دار تو باد
اَزعرش خدا گُل نجابَت میریخت
هَرصُبح ومَسا. خدا نگَه دار تو باد
درلیلهٔ قَدر تو ندا می آمَد
اَز اَرض وسَما. خدا نگَه دار تو باد
رَفتی وتو را می طَلَبَدباغَم دل
هَرشاه وگدا. خدا نگَه دار تو باد
بانَفس تَبَه کار اَگر جَنگیدیم
داشتیم تورا. خدا نگَه دار تو باد
باران اجابَت از سَماء می بارید
بااذن خدا. خدا نگَه دار تو باد
ای کاش وَزَد نَسیمی اَزکوچهٔ یار
درکوچهٔ ما. خدا نگَه دار تو باد
خسروی فَر
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضانبا حال غریبانه در اندوه و فغانم
چون بلبل دلخسته بسی ناله کنانم
بیتابم و دلخون شدنم بسته زبانم
افسوس که در حسرت شهر رمضانم
سی عید ز کف رفت و شدم بی کس و تنها
در داغ فراقش شده هر دیده چو دریا
--------
من سائل درگاه خداوند رحیمم
من چشم به احسان خداوند کریمم
دلبسته ترین عبد خداوند علیمم
بیتاب شب قدر خداوند عظیمم
یا رب ز کرم بر من بیچاره نظر کن
لطفی ز کرم بر دل این سوخته پر کن
----------
افسوس و صد افسوس که ماه رمضان رفت
آرامش هر سینه و چشم نگران رفت
همراه ترین همره خونین جگران رفت
خوشرنگترین ماه خداوند جهان رفت
پایان صیام آمده و دل شده دلتنگ
آوای جدایی زده بر سینه ی من چنگ
-----------
این فیض که بر خلق چنان ماه عیان شد
نامش به لب مردم دنیا رمضان شد
هر پیر که بود از دم این ماه جوان شد
اشک از غم دوریش ز هر دیده روان شد
ای کاش خدا رحم به هر بنده نماید
با آمدنش دل ز کف بنده رباید
--------
هنگام جدایی شد و فریاد برآرید
صد ناله ی هجران ز لب داد برآرید
فریاد ز برّانی هر دشنه ی بیداد برآرید
آهی به هواخواهی فرهاد برآرید
فریاد برآرید که ماه رمضان رفت
آن مایه ی امید به دلهای جوان رفت
-----------
این ماه تمامش همه الطاف خدا بود
در بطن دعای سحرش شور و نوا بود
در هر دم آن ذکر خداوند بپا بود
دلها همه در وقت اذان غرق صفا بود
صد حیف که این رفت و دو صد شکر که آمد
صد نغمه ی تبریک از آن خالق سرمد
---------
ما بلبل دستان خدا در شب شوریم
آلاله ی خشکیم و پی شطّ ظهوریم
با آنکه غریبیم و ز هر غافله دوریم
ما منتظران منتظر آیه ی نوریم
هر چند که دل بی تو بود در غم و ماتم
آقا تو بیا تا که شود عید دمادم
