سرویس سیاسی عصر امروز؛ آنچه در ایام سالگرد استقلال آمریکا باید بدانیم:
♦️نظم نوین جهانی بر اساس ذات متشکل از اتمهای نفسانیت مدار و جاه طلب امریکایی، برای تمامی دولتها و ملتها، سرنوشت و خط مشی واحدی را تعریف می نماید که نه تنها در تعارض با منافع سلطه جویانه ی خود نباشد، بلکه تامین کننده ی نیازهای شیطانی و هواپرستانه ی سیری ناپذیر امپریالیسم و بازوهای اجرایی آن باشد.
♦️اگر صهیونهای یهودی و هم آوا با نظامهای توتالیتاریته ی جهانی در پی دستیابی به سرزمینی جهت تمرکز قدرت در راستای جهانی سازی خود، با بزرگنمایی کشتار یهودیان توسط هیتلر نازی، به خلق هلوکاست و جعل واقعیات میپردازد، باید دانست که هلوکاست واقعی در تاریخ بشریت، زمانی اتفاق افتاد که تمدن وحشی آمریکا بر پایه ی قتل عام و کشتار بیش از ۱۱۲ میلیون سرخپوست که پیش از پای گذاشتن کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ میلادی در آن سرزمین ساکن بودند بنا نهاده شد.
♦️سرزمینی که بر خلاف تصور عموم، نه تنها خالی از سکنه نبود بلکه بیست و پنج هزار سال پیش از آن، مردمانی از شمال شرق آسیا از طریق تنگه ی برینگ که اقیانوس آرام را به اقیانوس منجمد شمالی متصل میکند، بدانجا رفته بودند و قرنها با کشاورزی، شکار حیوانات و ماهیگیری روزگار میگذراندند.
♦️اینکه نسل کشی سرخ پوستان، پس از کشف منطقه ی فلوریدا، از بامداد عید پاک سال ۱۵۱۳، به شهادت واقعیت تاریخ توسط "خوان پونس دولیون" آغاز گردید و یا اولین ورود مهاجران انگلیسی به صورت گروهی از اروپا در سال ۱۶۰۷ میلادی به ساحل ویرجینیا در شرق امریکا اتفاق افتاد و پس از آن به تدریج مهاجرانی از اسپانیا، فرانسه، هلند و سوئد به امریکا رفته و در گوشه و کنار آن ساکن گردیدند، تاریخی را از گذشته ی امپریالیست امریکا، به تصویر می کشد که بسیار با آنچه تاریخ نویسان مغرض و تحت فرمان، مدعی شده اند تفاوت دارد.
♦️آنها که ادعا می نمایند این قطعه از کره ی زمین، خالی از زیست انسانی بوده و هدیه ای است از جانب خداوند به انسانهای برگزیده و خویش برتر پندارانی که مقدر گردیده تمدن و آبادانی را به آن سرزمین ارزانی دارند.
♦️در شرح رنج سرخپوستان مظلوم این سرزمین، اشاره ای به مصائب رئیس جوزف، دلیرمردی از قبیله ی نز پرز، که پس از کشف طلا در سرزمینش توسط مهاجمان غاصب آمریکایی در سال ۱۸۶۰، از دیار خود رانده و علیرغم مقاومتها، قبیله اش به نابودی محکوم گردید، میتواند بخش ناچیزی از سرشت امپریالیست را بر ما آشکار سازد و این مرثیه ی یادگار مانده از رئیس جوزف هنگام تسلیم سرزمینش شرح تلخی است که از آن حدیث مفصل به یادگار مانده است:
"من از جنگ خسته شده ام. روسای ما کشته می شوند. پیرمردها همه مرده اند. این مردان جوان هستند که می گویند بله یا نه. کسی که منجر به جوانان شد مرده است. هوا سرد است و هیچ پتویی نداریم. بچه های کوچک در حال مرگ هستند مردم من، بعضی از آنها، به طرف تپه ها فرار کرده اند، و هیچ پتو ، غذا ندارند. هیچ کس نمی داند آنها کجا هستند --- شاید در حال مرگ هستند. من می خواهم وقت داشته باشم و به دنبال فرزندانم باشم، و ببینم که چه تعداد از آنها را پیدا می کنم. شاید من آنها را در میان مردگان پیدا کنم. رئیسان من را بشنوید! من خسته ام قلبم مریض و غمگین است. از جایی که اکنون خورشید برپاست، دیگر برای همیشه نخواهم جنگید..."
مریم اشرفی گودرزی
